شهوات ما آدم ها، معمولا حول و حوش ۵ چیز است. خانه ی خوب و لوازم خانه ماشین و وسیله ی نقلیه ی خوب لباس خوب غذای خوب زن زیبا و جذاب(برای زنان هم، مرد فلان و فلان) نود درصد تلاش و بدو بدو و سگ دو زدن نود درصد از آدم های جامعه ی ما، رسیدن به حداکثر لذت در این پنج زمینه است. ما معمولا در این ۵ زمینه ، شدیداً خودمان را با دیگران مقایسه میکنیم . میرویم مهمانی، میگوییم چه خانه ی خوبی داشتند! چه مبلی، چه پرده ای، چه فرشی ... در باره ی قیمت ماشین های آنچنانی دیگران که از ما در خیابان  سبقت میگیرند صحبت میکنیم. در عروسی لباس طرف را برانداز میکنیم و میپرسیم کدام خیاط برایش دوخته یا از کجا خریده. چهارم اینکه، ما چند وقت است نرفته ایم رستوران ولی فلانی و فلانی هر شب رستوران هستند یا در خانه آشپزی نمیکنند و فقط غذا از بیرون میگیرند. و مقایسه پنجم که معمولا انجام میدهیم اما خیلی بر زبان نمی آوریم، مقایسه همسرمان با دیگران از نظر زیبایی و ثروت و سواد و وزن و قد و جاذبه های جنسی است. این مقایسه ها روح ما را فرسوده میکند و لذت بردن از داشته های فعلی مان را به رنج و غصه تبدیل میکند. ممکن است شما بگویید گاهی در این مقایسه ها ، خیر و برکتی هم هست، چون همه که وضع شان از ما بهتر نیست. خیلی ها هم وضع بدتری دارند و این باعث میشود ما قدر داشته هایمان را بدانیم. فرمایش شما درست است. اما فرض کنید شما عینکی به چشم بزنید که فقط آنهایی که از شما بالاترند را به شما نشان دهد. حالا چه اتفاقی می افتد؟ شما خیال میکنید بدبخت ترین آدم دنیا و شاگرد آخر کلاس هستید. حالا در باره ی این عینک در آخر توضیح میدهم. همان نگاه کردن معمولی به داشته های دیگران هزار جور مصیبت برای شما درست میکرد، چه برسد به نگاه با آن عینک خراب. بابا طاهر که با چشم سالم و بدون آن عینک فرضی ، دور و برش را نگاه میکرده، میگوید زدست دیده و دل هر دو فریاد  که هرچه دیده بیند، دل کند یاد بسازم خنجری ، نیشش زفولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد حالا اگر این باباطاهر بیچاره ی عریان، آن عینک کذایی را زده بود، ناامید تر از این حرفها میشد و شاهرگ خودش را میزد. این چشم اندوزی به داشته های دیگران، اینقدر خطرناک است که خدا ، حتی به پیامبر خودش در این باره تذکر میدهد. در آیه ۱۳۱ سوره ی طه، خدا به برترین انسانی که خلق کرده ، تذکر میدهد که : وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ و هرگز چشمان خود را به نعمتهای مادّی، که به گروه‌هایی از آنان داده‌ایم، میفکن! اینها شکوفه‌های زندگی دنیاست؛ تا آنان را در آن بیازماییم؛ و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است! این نگاه کردن اینقدر خطرناک و کشنده است که گویی خدا برای آن به پیامبرش دارد کارت زرد نشان میدهد. این کار برای پیامبر که انسان کامل است، خطرناک است، چه برسد به ما آدم های درب و داغون و ناقص ، آنهم با آن عینک خراب . عینکی مثل اینستاگرام که به طبیعت نوع طراحی طراحانش، فقط زیبایی ها ظاهری و مقطعی زندگی دیگران را به ما نشان میدهد. زنان لخت و پتی که در  بهترین خانه ها زندگی میکنند و با بهترین ماشین ها جابجا میشوند و خوشمزه ترین کبابها را میخورند و سکسی ترین و زیبا ترین لباس ها را میپوشند. با این اوصاف، فکر میکنید برای کسی که روزانه چندین ساعت افسارش را میدهد دست اینستاگرام، آرامش قلبی یا اعتقاد دینی باقی میماند؟ او کم کم به عنتری تبدیل میشود که میخواهد ادای آدم خوشبخت های دروغی را در بیاورد. میم.الف.نون 🔴کانال مطالعات فرهنگ وفضای مجازی https://eitaa.com/joinchat/1256587499Ca01c6ba136