🏴🔹️به انگیزه وفات کریمه اهل البیت و شفیعه محشر علیها سلام آن هفده روز اندوه‌فزا 🔸طبیعت خشن، آفتاب سوزان، آب ناگوار، ریگ و رمل و شوره‌زار...   این شرح حال غالب سرزمین‌های معنوی و مقدسی است که در محیط سخت و ناهنجارشان آرمان اولیای الهی، جامه هستی می‌پوشد و پیوندِ «وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور» جوانه می‌زند. سرزمین‌هایی که ردّ تازیانه طبیعت بر پیکره‌شان نمودار و زخم مهمیز ایام بر تهیگاه‌شان برقرار است.    قلمرو عشق را از روز نخست این‌گونه به سامان کردند و دلدادگان را از ازل، نصیبْ حرمان و تعب نمودند تا هر بی‌سر و پایی به مذهبِ شیدایی نکوشد و بی‌رنج سلوک، طیلسان ارادت نپوشد.   - مکه شاهد این مدعاست؛ دیار مُحرمان لبیک‌گوی و مَحرمان وادی امن توحید. آن پیاله‌نوشان بی‌خویشتن در بیابان «عرفات»، واصلان سرخوش در «مشعرالحرام» و بار یافتگان سراپرده محبوب در سرزمین «مِنا».    مکه آن مهبط وحی، خاستگاه اسلام عزیز، مولد رسول رحمت(ص) و مُقام نگین آفرینش؛ خانه کعبه. و از آن سو خطه رمل و شوره‌زار و خار مغیلان! این اقلیم درشت‌خوی، خشن و نامهربان به توسنی رمنده می‌ماند که از زین و لگامی تمکین نکرده و پشت بر چابک‌سواری نسپرده است.    - نیز نجف ‌اشرف؛ دیار پر رمز و راز صالحان مفتون، سالکان مجذوب و پیمایندگان جام صَبوح. نجف، میعاد تشنگان نهر کوثر و خمارآلودگان شراب طَهور خُم غدیر، میقاتِ سرسپردگانِ حریم ولایت و وادیِ طورِ وارستگان از نِعالِ تعلق و دلبستگی. نجف فصل آزمون دشوار عاشقان و لافندگان عشق. نجف با ریگستانِ خشک و داغِ رمل از تازیانه آفتاب، خاستگاه مردانی است که یکه‌تاز ساحت عبودیت و مجاهدان مَصاف علم و عمل بوده‌اند. آنان که چونان جبلی راسخ بر ایمان خود پای فشردند و بر عهدِ «ماءُ الْبیر، خُبزُ الشَّعیر وَ زیارَهًُْ الأمیر»۱ وفا نمودند.... ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/176532 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper