http://sapp.ir/raheamin خیلی جالبه اسناد تاریخی را با دقت بخوانید. *ستمگرانی که _«علی برکت الله»_ گفتند!* نویسنده و محقق: سید مرتضی میرسراجی (دانشجوی دکترای تخصصی الهیات و معارف اسلامی، علوم قرآن و حدیث) *«عَلی بَرَکَة الله»* که فارسی زبان‌ها برای سهولت و نداشتن «تاء مربوطه» در رسم الخط، کلمه *«بَرَکَة»* آن را با حرف «ت» (مفتوحه) و به شکل *«برکت»* می‌نویسند در «سنّت نبوی»(ص) از جمله اذکار و عباراتی معنوی به شمار می‌رفته که جهت خوش یُمنی، فزونی و زیادت در کارها بیان می‌شده است.[1] http://sapp.ir/raheamin اما در طول تاریخ، برخی افراد ستمگر و جنایت پیشه نیز در لباس اسلام و معنویت و پیشبرد مقاصد شیطانی خود از این عبارت استفاده کرده‌اند که جز تباهی، ریاکاری، فتنه انگیزی و ستم پیشگی چیزی در برنداشته است و در این فرصت تنها به چند نمونه در ادامه اشاره می‌شود: 1- *«معاویه»* (م.60 ق.) خلیفه معروف «اُمَویان» و از دشمنان سر سخت و ناجوانمرد حضرت امیر مومنان علی(ع) و در اصل قاتل واقعی امام حسن مجتبی(ع) و کُشنده بسیاری از محبان و شیعیان امام علی(ع) در آن عصر، روزی به یکی از سرداران جنایتکار خود به نام «سُفیان بن عوف غامِدی»(م.52ق.) دستور عزیمت به جنگ داد و به وی گفت: *«سِر على‏ بركة اللّه!»* (حرکت کن عَلی بَرَکَت الله!) او نیز رهسپار شد و در سرزمین «رومیان» به هلاکت رسید.[2] http://sapp.ir/raheamin معاویه همچنین در فتنه قتل «عثمان»(سومین خلیفه سیاسی مسلمانان) یکی از یاران خود و به عبارتی یکی از دشمنان و مخالفان امام علی(ع) را به نام «عبدالله بن عامِر حَضرَمی»(م.59 ق.) را به شهر «بصره» فرستاد تا قتل عثمان را در نزد مردم و بزرگان آنجا به گردن امام علی(ع) بیاندازد لذا قبل از سفر و عزیمت بدو گفت: *«يا ابن الحضرمی سِر على‏ برکة الله‏ الی أهل البصرة!»* (ای پسر حَضرَمی به سوی مردم بصره حرکت کن علی برکت الله!)[3] http://sapp.ir/raheamin و نیز معاویه در ایام بیعت گرفتن مردم با خود و همچنین چانه زدن‌ها با امام علی(ع) بر سر خلافت برخی مناطق بلاد اسلامی در صورت بیعت با ایشان، نامه‌ای به جهت مشاوره و حمایت هر چه بیشتر خود به «عَمرو عاص»(م.43 ق.) نوشت که در آن زمان در «فلسطین» زندگی می‌کرد زیرا می‌دانست که او هم حیله‌گر است و هم دشمنی و کینه‌توزی شدیدی نسبت به امام علی(ع) دارد لذا در بخشی از آن نامه خطاب به عمرو عاص آورد: *«فأقدم على‏ بركة اللّه‏!»* (پس [در زمینه حمایت و مشاوره در امر بیعت مردم با من و همچنین جلوگیری از نفوذ و قدرت علی(ع) علیه من] اقدام کن علی برکت الله!)[4] 2- *«یزید پسر معاویه»* (م.64 ق.) خلیفه ستمگر و معروف اموی که قاتل اصلی امام حسین(ع) و اصحاب گرامی ایشان در فاجعه جانسوز «کربلا» بود، روزی یارانش از وی پرسیدند طبق چه نشانه و علامتی متوجه شویم که دیگر نمی‌خواهی در نزد تو حضور داشته باشیم و در کنارت بنشینیم؟ یزید در پاسخ گفت: *«إذا قلتُ على‏ بركة اللّه‏!»* (زمانی که گفتم علی برکت الله)[5] http://sapp.ir/raheamin یزید همچنین یکی از سرداران خونخوار و سفاک خود به نام «مُسلِم بن عُقبَه»(م.63 ق.)را برای قتل عام مردم«مدینه» فرستاد که او آن جا را به خاک و خون کشید و قبل از عزیمت، یزید به او گفت: *«فسِر على بركة الله»* (پس رهسپار شو علی برکت الله!)[6] 3- *«حَجّاج بن یوسف ثَقَفی»* (م.95 ق.)که از دشمنان قسم‌خورده شیعیان بود و بسیاری از آنان را در عراق شکنجه و همچنین به قتل رساند زمانی که به مدینه لشگر کشی کرد تا «ابن زُبَیر»(م.73 ق.) از مخالفان بنی‌امیه را شکست دهد و به قتل برساند. هنگامی که به او دست یافت فرمان قتل او را به سپاهیان خود این گونه صادر نمود: *«احملوا على‏ بركة الله!‏»* (حمله کنید علی برکت الله!)[7] 4- *«وَلید بن عبدالملک بن مَروان»* ششمین خلیفه از سلسله امویان (تیره بنی مروان) و از قاتلان و چهره‌های خونخوار و جنایتکار در تاریخ اسلام است که تا سال 96 ق. خلیفه مسلمانان بود. این شخص جنایت پیشه، قاتل اصلی امام سجاد(ع) نیز به شمار می‌رود. بعد از آن که پدرش «عبدالملک بن مروان»(م.86 ق.) هلاک شد، بالای منبر رفت و بعد از حمد و ثنای خداوند، مردم را به خلافت خود بر مسلمانان فراخواند و گفت: *«إنهضوا فبايعوا على‏ بركة اللّه‏!»* (برخیزید و آنگاه[با من] بیعت کنید علی برکت الله!)[8] http://sapp.ir/raheamin 5- *«منصور»* (م.158 ق.) دومین خلیفه جنایتکار و ستم پیشه «عباسیان» بود که در دوران خلافت او بسیاری از شیعیان اهل‌بیت(ع) به شکل‌های فجیع به قتل رسیدند و در واقع وی قاتل اصلی امام صادق(ع) نیز محسوب می‌شود. منصور عباسی، پایتخت خلافت اسلامی را به شهر «بغداد» انتقال داد و زیر بنای آن و امکانات مورد نظر را جهت این مرکزیت فراهم نمود. وی در زمانی که به افتتاح اولیه پایتخت آمده بود، بعد از یادکرد نام خدا و سپاسگزاری و بیان ا