🌷تفسیر سوره توبه ۳۱🌷 اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلَّا هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ «31» 🍀(اهل كتاب،) دانشمندان و راهبانِ خود و مسيح فرزند مريم را به جاى خداوند به خدائى گرفتند در حالى كه دستور نداشتند جز خداى يكتا را كه معبودى جز او نيست بپرستند. خداوند از هر چه براى او شريك مى‌پندارند، منزّه است. 🌸نکته ها 🔹«احبار»، جمع «حِبر»، به معناى دانشمند «رهبان» جمع «راهب»، به معناى تاركِ دنيا و دِيرنشين است. ♦️اطاعت بى‌قيد و شرط از احبار و راهبان، نوعى پرستش آنان است عليه السلام فرمود: اهل كتاب براى علماى خود، نماز و روزه انجام نمى‌دادند بلكه علماى آنان حرام‌هايى را حلال و حلال‌هايى را حرام كرده بودند و مردم از آنان پيروى مى‌كردند. 🔹- انسان‌پرستى به هر شكل، شرك است. هيچ شخصيّتى نبايد بت شود. ♦️عشق‌ها، دوستى‌ها و اطاعت‌ها بايد حدّ و مرز داشته باشد. هر نوع نظام، قطب، مراد، مرشد، اطاعت تشكيلاتى و حزبى و ...، ا گر سرچشمه‌اش وحى و امر خدا نباشد، شرك است . 🔹تنها خداوند حقّ قانونگذارى دارد آنان كه قانون غيرخدا را مى‌پذيرند ازمدار اسلام، خارجند. ♦️ غلوّ و زياده‌روى درباره‌ى انبيا، پرستش انبيا و يا آنان را فرزند خدا دانستن، شرك است. @raheraoshan