🌷مصیبت شهادت امام حسین در زیارت ناحیه🌷 فَلَمّا رَأَوْک َ ثابِتَ الْجاشِ، غَیْرَ خآئِف وَ لا خاش ، نَصَبُوا لَک َ غَوآئِلَ مَکْرِهِمْ پس چون تورابا قلبى مطمئن، بدون ترس و هراس یافتند، شرورِ مکر و حیله شان رابرتو برافراشتند وَ قاتَلُوکَ بِکَیْدِهِمْ وَ شَرِّهِمْ،  و از درِ نیـرنگ و فساد باتو قتال نمودند، وَ أَمَرَ اللَّعینُ جُنُودَهُ ، فَمَنَعُوک َ الْمآءَ وَ وُرُودَهُ  و آن ملعون لشکریانش رافرمان داد، تاتو را ازآب و استفاده آن منع نمودند وَ ناجَزُوک َ الْقِتالَ ، وَ عاجَلُوک َ النِّزالَ ، وَ رَشَقُوک َ بِالسِّهامِ وَ النِّبالِ و با تو قتال نمودند، و به جنگ و مبارزه با تو شتافتند، و تیرها و خدنگها بسوى تو پرتاب نمودند وَ بَسَطُوا إِلَیْک َ أَکُفَّ الاِصْطِلامِ، وَ لَمْ یَرْعَوْا لَک َ ذِماماً و براى استیصال و ناچار نمودن تو دست دراز کردند، و حُرمتى براى تو مراعات نکردند وَ لاراقَبُوا فیک َ أَثاماً فی قَتْلِهِمْ أَوْلِیآءَک َ، وَ نَهْبِهِمْ رِحالَک و از هیچ گناهى در مورد تو خوددارى ننمودند، چه در کشتن آنها دوستانت را، و چه درغارت اثاثیه خیمه هایت وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِى الْهَبَواتِ وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ   (بارى)‌تو در گَرد و غُبارهاى جنگ پیش تاختى، و آزارو اذیّتهاى فراوانى تحمّل نمودى، قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَةُ السَّماواتِ آنچنانکه فرشتگانِ آسمانها ازصبر و شکیبائى توبه شگفت آمدند فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ  پس دشمنان از همه طرف به تو هجوم آوردند، و تورا به سبب زخم ها و جراحتها ناتوان نمودند وَ حالُوا بَیْنَک َ وَ بَیْنَ الرَّواحِ ، وَلَمْ یَبْقَ لَک َ ناصِرٌ و راه خلاص و رفتن برتو بستند، تاآنکه هیچ یاورى برایت نماند، وَ أَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ ، تَذُبُّ عَنْ نِسْوَتِک َ وَ أَوْلادِک َ ، حَتّى نَکَسُوکَ عَنْ جَوادِک َ ولى تو حسابگر(عمل خویش براى خدا)و صبوربودى از زنان و فرزندانت دفاع وحمایت مینمودى، تا آنکه تو را از اسبِ سوارى ات سرنگون نمودند فَهَوَیْتَ إِلَى الاَْرْضِ جَریحاً ، تَطَؤُک َ الْخُیُولُ بِحَوافِرِها، وَ تَعْلُوکَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها پس بابدن مجروح بر زمین سقوط کردى در حالیکه اسبها تو را با سُم هاى خویش کوبیدند و سرکشان با شمشیرهاى تیزِشان بر فرازت شدند قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبینُک َ وَ اخْتَلَفَتْ بِالاِنْقِباضِ وَ الاِنْبِساطِ شِمالُک َ وَ یَمینُک پیشانىِ تو به عرقِ مرگ مرطوب شد و دستانِ چپ و راستت به باز و بسته شدن در حرکت بود تُدیرُ طَرْفاً خَفِیّاً إِلى رَحْلِک َ وَ بَیْتِک َ وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِک َ عَنْ وُلْدِک وَ أَهالیک  پس گوشـه نظرى به جانب خِیام و حَرَمَت گرداندى در حالیکه از زنان و فرزندانت(روگردانده)به خویش مشـغول بودى ، وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َ شارِداً ، إِلى خِیامِک َ قاصِداً ، مُحَمْحِماً باکِیاً اسبِ سوارى ات با حال نفرت شتافت شیـهه کنان و گریـان، بجانبِ خیمه ها رو نمود فَلَمّا رَأَیْنَ النِّـسآءُ جَوادَک َ مَخْزِیّاً ، وَ نَظَرْنَ سَرْجَک َ عَلَیْهِ مَلْوِیّاً پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پاى تو را خوار و زبون بدیدند و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَى الْخُدُودِ ازپسِ پرده ها(ىِ خیمه) خارج شدند درحالیکه گیسوان برگونه ها پراکنده نمودند لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات ، وَ بِالْعَویلِ داعِیات بر صورت ها طپانچه مى زدندو نقاب ازچهره ها افکنده بودند، وبه صداى بلندشیون میزدند وَ بَعْدَالْعِزِّ مُذَلَّلات، وَ إِلى مَصْرَعِک َ مُبادِرات و از اوجِ عزّت به حضیض ذلّت درافتاده بودند،و به سوىِ قتلگاه تو مى شتافتند وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ  در همان حال شِمرِ ملعون برسینه مبارکت نشسته وَ مُولِـغٌ سَیْفَهُ عَلى نَحْرِک َ و شمشیر خویش را بر گلـویت سیراب می نمود قابِضٌ عَلى شَیْبَتِک َ بِیَدِهِ بادستى مَحاسنِ شریفت را در مُشت می فِشرد، ذابِـحٌ لَک َ بِمُهَنَّدِهِ (و با دست دیگر) با تیغِ آخته اش سراز بدنت جدا مى کرد قَدْ سَکَنَتْ حَوآسُّک تمامِ اعضا و حواسّت ازحرکت ایستاد وَ خَفِیَتْ أَنْفاسُک  نَفَسهاىِ مبارکت در سینه پنهان شد وَ رُفِـعَ عَلَى الْقَناةِ رَأْسُک  و سرِ مقدّست برنیزه بالارفت