#آموزش #علوم_قرآنی استاد آیت الله محمد هادی #معرفت 🔅🔅🔅 🔰ادامه درس هفتم: اشتقاق واژه قرآن اين واژه از ريشه «قَرَأَ» به معناى خواندن گرفته شده است. همزه در اصل واو بوده و از ماده قَرَوَ به معناى گرد آوردن است؛ زيرا قارى در هنگام تلاوت، كلمات و حروف را گرد هم مى‌آورد، نظير كتاب و كتابت كه در اصل به معناى جَمَعَ‌ بوده، چنانچه راغب مى‌گويد. 🔹قرآن مصدر است همچون غفران، رجحان و كفران. مثل؛ «أَقِمِ‌ الصَّلاةَ‌ لِدُلُوكِ‌ الشَّمْسِ‌ إِلى‌ غَسَقِ‌ اللَّيْلِ‌ وَ قُرْآنَ‌ الْفَجْرِ إِنَّ‌ قُرْآنَ‌ الْفَجْرِ كانَ‌ مَشْهُوداً؛ نماز را از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب بر پا دار، و [ نيز] نماز صبح را، زيرا نماز صبح همواره [ مقرون با] حضور [ فرشتگان] است». 🔹در اشتقاق كلمه قرآن اختلاف نظر وجود دارد؛ بيشتر بر آنند كه از ريشه قَرَأَ در اصل قَرَوَ گرفته شده است. ابن‌فارس (متوفاى ٣٩٥ ه‍‌.ق) مى‌گويد: «قاف، راء و حرف معتل واو، اصل صحيحى است كه بر جمع و اجتماع دلالت كند. ▫️قريه (روستا) از همين ريشه است به اين جهت كه مردم در آن گرد آيند... مى‌گويند: قرآن نيز از همين ريشه است به آن جهت كه احكام و قصص و جز آن را در خود گرد آورده است». 🔹 راغب اصفهانى (متوفاى ٥٠٢ ه‍‌.ق) در ماده قرو مى‌گويد: «قرآن در اصل مصدر است مانند كفران و رجحان، چنانچه در آيه آمده است: «إِنَّ‌ عَلَيْنا جَمْعَهُ‌ وَ قُرْآنَهُ‌ فَإِذا قَرَأْناهُ‌ فَاتَّبِعْ‌ قُرْآنَهُ‌؛ چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهدۀ ماست! پس هرگاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن!» و به گونه اختصاص، نام كتاب آسمانى است كه بر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نازل گرديده و به اصطلاح عَلَم بر آن است و بدان جهت قرآن گفته شده كه نتايج و ثمرات تمامى كتب آسمانى را جامع است». بنابراين قرآن در اصل مصدر و مبنىٌ‌ للمفعول و به معناى مايُقْرَأُ بوده و اسم علم براى كتاب آسمانى نازل شده بر پيامبر اسلام است. 🔹اين واژه اصالت عربى دارد و بسى اشتباه است گفتار برخى كه آنرا واژه دخيل دانسته و اصالت عربى آن‌را منكرند و مى‌گويند از اصل سريانى گرفته شده كه قريانه بوده است و به معناى تلاوت آيات و نصوص آسمانى است. ▫️پوشيده نيست كه لغت‌هاى شرقى احياناً مشتركاتى دارند، ولى اين دليل نمى‌شود كه لغتى از لغت ديگر گرفته شده باشد، بلكه دليل بر آن است كه اين لغات اصل مشتركى دارند. به‌علاوه از كجا معلوم كه سريانى از عربى نگرفته باشد؟ عمده آنكه فرق ميان لغات وارده و لغات اصيله وجود اشتقاق است. هر واژه كه اشتقاق دارد اصيل است، به‌ويژه اگر اشتقاق فراوان داشته باشد مانند قرآن و كتاب. (آموزش علوم قرآنی، صفحه 52) 🌴🌴🌴 قدر #وقت ار نشناسد دل و کاری نکند بس #خجالت که از این حاصل ایام برد 🔅 تفسير و علوم قرآنی @rahighemakhtoom