#تسنیم #سوره #مدثر 📌چرایی والایی تکبیر بر تسبیح ﴿وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ﴾، او را تکبير بکن. مستحضر هستيد که تکبير از يک نظر از تسبيح بالاتر است. تسبيح يعني تنزيه ذات أقدس الهي از هر عيب و از هر نقص منزه است. عيب و نقص هم که قبلاً فرق آن مشخص شد. عيب مثل اين است که اين فرش سه در چهار يک گوشه آن پاره باشد، پوسيده باشد، سوخته باشد، مي‌گويند اين عيب دارد که خيار عيب ناظر به اين است. نقص اين است که اين فرش، فرش سالمي است؛ منتها دوازده متر است، آن اتاق بيست متر است. اين فرش، فرش نويي است، سالمی است. اين مشکل دروني ندارد؛ ولي جوابگوي آن مساحت نيست. آن يکي را مي‌گويند نقص. اين يکي را مي‌گويند عيب که مرزها هم جداست. ذات أقدس الهي نه عيب دارد نه نقص؛ عيب ندارد «فواضحٌ». نقص ندارد، چون نامتناهي است. تنزيه برای اين است. «تنزيه»؛ يعني او منزه از نقص است، مبرّاي از عيب است؛ اما تکبير وقتي اين روايتي که مرحوم صاحبوسائل(رضوان الله عليه) نقل کرده است «تکبير»؛ يعني «اللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُوصَف»،‏[] خدا بزرگ‌تر از آن است که ما براي او وصف قائل شويم. چه مي‌خواهد بگويد؟ درباره خدا چه چيزي را شما وصف قرار مي‌دهيد؟ يک حقيقت نامتناهي که عين علم است، عين قدرت است، قابل وصف نيست. غير در قبال او نيست؛ لذا تکبير را گفتند بالاتر از تسبيح است. 📼فرازی از #درسگفتار سوره المدثر جلسه دوم #آیت_الله_جوادی_آملی 🌹🌹🌹 💢 نکته مهم: تلاش صادقانه از ما و توفیق و راهنمایی از خداوند_(نشر حقایق) 🔅تفسير و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom