📌شباهت ها و تفاوت ها 🌼🌿 درخت ها دو دسته اند : بعضی تابع شرایطند. اگر هوا پاییزی باشد پاییزی می شوند و تمام برگهای آنها زرد می شوند و می ریزند و اگر بهار باشد بهاری می شوند و سبز و خرم یعنی نگاهشان به شرایط و پیرامون است ؛ نگاهشان به آب و هوا و فصل است اما درختانی هم هستند مثل سروها که به اطراف خود هیچ کاری ندارند یعنی پاییز باشد یا بهار هیچ فرقی نمی کند همیشه بهاری و همیشه سبز و همیشه خرمند. اینکه حافظ عاشق سرو بود به همین خاطر بود : « زیر بارند درختان که تعلق دارند ای خوشا سرو که از قید غم آزاد آمد » اهل ایمان ، اهل تقوا مثل سرو می مانند ، کـاری بـه شرایط پیرامون ندارند درست مثل شاخه ی گل. « شاخ گل هر جا بروید هم گل است » یک شاخ گل هیچ کجا و در هیچ شرایطی دست از گل بودن خود بر نمی دارد ، چه تنها باشد ، چه با بوته های دیگر ، چه در کنار گلها و چه با بوته های خار. جماعتی هستند که به اهل ایمان برسند می گویند اهل ایمانیم ، به کافران هم که برسند می گویند اهل ایمانیم این ها کسانی هستند که مثل بعضی درختها تابعند یعنی نگاه به شرایط دارند تا شرایط چه اقتضایی داشته باشد. این جماعت اهل تنظیمند یعنی خود را با شرایط پیرامون تنظیم و همراه می کنند. به همین خاطر به قول قرآن کریم به اهل ایمان برسند دعوی ایمان دارند و به اهل کفر برسند ادعای کافری : « وَ إِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا تُخَنُ مُسْتَهْزِؤُونَ » وقتی با اهل ایمان دیدار می کنند می گویند « ایمان داریم » و وقتی که با انسانهای شیطان صفتی مثل خود برخورد می کنند می گویند « ما با شماییم » یعنی ایمان این جماعت ایمان نیست ، تقوای ایشان تقوا نیست. این جماعت همان جماعتی هستند که حافظ گفته است : « فدای چاک پیرهن ماه رویان باد هزار خرقه ی تقوا و جامه ی پرهیز » 🌿🌼 📚 از کتاب مثل حبه های قند | محمد رضا رنجبر 📚 @rahighemakhtoom