💢واژه شناسی قرآنی 🎆مشتقات واژه علم، به فراوانی در (حدود هفتصد ) قرآن به کار رفته است. ما به سه مورد از این وجوه اشاره می کنیم 🔅 اول - علم به معنی دانستن و آگاهی یافتن: «قد علم کل اناس مشربهم» (البقره : 60) «هر گروه محل آب خوردن خود را دانست.» یا «قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا» (البقره : 32) «گفتند: پاک و منزهی، دانشی برای ما نیست (چیزی نمی دانیم) ، جز آنچه تو، به ما آموختی (بیاموزی) ». 🔅دوم - علم به معنی و روشن ساختن، مانند: «ثم بعثناهم لنعلم أی الحزیین أحصی لما لبثوا امدا» (الکهف : 12) : «سپس آنان (اصحاب کهف) را (از خواب) برانگیختیم تا بدانیم (روشن گردانیم) کدام یک از دو گروه درباره ی مدتی که (در غار) درنگ نمودند شمارش بهتری دارند.» و یا آیه ی «و لیعلم الله الذین آمنوا...» (آل عمران : 140) : «... و تا خداوند بداند [1] (یعنی معلوم و آشکار کند) کسانی را که ایمان آورده اند (از میان شما) ...» 🔅سوم -علم به معنی دلیل و حجت، مانند «قالوا اتخذ الله ولدا ما لهم به من علم و لا لآبائهم» (الکهف : 4 و 5) «و گفتند: خداوند فرزندی گزیده است! نه آنان و نه پدرانشان به آن (دعوی) علم نداشتند.» یعنی دلیل و حجتی نداشتند. (ر. ک قرشی 1354: ج 5- 34،33) . 🎆بدین ترتیب کلمه ی «علم» در قرآن - غالبا - در سه معنا به کار رفته است: 1- آگاهی یافتن و 2- آگاه کردن 3- دانستن با و برهان. 📎پ ن: [1] از آنجا که هیچ چیز بر خداوند پوشیده نیست، در این آیه و نظائر آن، تعبیر «دانستن خداوند» - به درستی - به معنای کردن برای خلق و آگاه کردن آنان تفسیر شد است. 🌱🌱🌱 🖇به راستی تکرار واژه در قرآن دارای چه پیامی است؟! 🎆 صفحه قرآنی رحیق 🆔 @rahighemakhtoom