#امام_شناسی
🎇جای ما کجاست؟(۲)
⚡️در قسمت اول گفتیم برخی افراد و گروهها که در زمان غیبت از مدعیان پر شور و حرارت ظهور امام زمان هستند به دلایل و عللی در صف مخالفان حضرت مهدی علیه السلام قرار می گیرند.
1. راحت‌طلبان
راحت‌طلبی ریشه در خودپرستی دارد و خودخواهی، منشاء همه مفاسد است. لذت‌طلبی حالتی را در انسان ایجاد می‌کند که همه معیارهای اعتقادی و اخلاقی او را دگرگون می‌سازد.
لذت‌طلب، دین را به گونه‌ای توجیه می‌کند که با رفاه او در تزاحم نباشد. او بیشتر به دنبال آن دسته از احکام ساده و بدون دردسر است که دنیایش را در خطر نیاندازد. جمعی از مسلمانان «مکه» پیش از هجرت به «مدینه»، خدمت پیامبر(ص) رسیده ابراز می‌داشتند: موردآزار دشمنانیم، اگر اجازه دهی، با دشمنان می‌جنگیم.
پیامبر(ص) می‌فرمود: «اکنون مأمور به مبارزه نیستیم. دست نگاه دارید. نماز بخوانید و زکات بدهید».
پس از هجرت به مدینه و ایجاد آرامشی نسبی در آن شهر، پس از آنکه دستور جهاد نازل گشت، زبان به اعتراض گشودند که خدایا، چرا فرمان نبرد دادی و آن را مدتی به تأخیر نیانداختی. قرآن، ریشه ترس و وحشت آنان را راحت‌طلبی می‌شمرد و مردم را نسبت به فرجام آن هشدار می‌دهد.(ذیل آیه ۷۱ سوره نساء.)
انقلاب جهانی امام زمان(عج)، بدون گذشتن از آتش و خون به پیروزی نمی‌رسد. در نبرد محرومان با مستکبران، برق تیغ بلا، ایمان‌ها را به آزمایش درمی‌آورد. مؤمنان راستین، پیشاپیش به استقبال رفته و خود را برای بلایا آماده می‌کنند؛ ولی راحت‌طلبان با دستاویز قرار دادن مذهب، در پی توجیه وضع و پایگاه خویش هستند. در دوران انتظار، بیش از همه چیز، در فکر زندگی خودند و انتظار را بیشتر در دعا و … می‌جویند.
راحت‌طلبان از برابرآیات جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با ستم، بی‌تفاوت می‌گذرند. این‌گروه، نجات بشر و عمل به این گونه دستورها را مربوط به زمان ظهور می‌دانند و مبارزه در زمان غیبت را نامشروع می‌پندارند.
امام خمینی«ره» در طرز تفکر این گروه می‌گویند:
اگر حضرت صاحب، خودشان مقتضی می‌دانند، برای جهاد و مبارزه تشریف بیاورند، ما که دلمان برای اسلام بیشتر از آن حضرت نسوخته است و حضرت هم که اینها را می‌بیند، خودشان بیایند. چرا ما این کار را بکنیم؟!(3)
از برهان لطف، نتیجه می‌گیرند که حضرت، نسبت به کاستی‌های جامعه از ما داناتر و تواناتر است. پس تأخیر حضرت در ظهور، برخاسته از مصلحتی بوده و نیاز به اقدام ما نیست.
با کندوکاو بیشتر در منطق و روش زندگی این گروه، متوجه می‌شویم که همه این گفته‌ها، پوششی برای راحت‌طلبی است. در واقع انحرافات اخلاقی، سرمنشأ این عقاید است، نه بینش دینی و بصیرت اعتقادی و…
این گروه که در دوران غیبت، راحت‌طلبی سبب هم‌دستی آنان با کفر و ستم شده است، به هنگام ظهور امام(ع) نیز نمی‌توانند شیوه زندگی را تغییر دهند. برای ادامه زندگی بدون دردسر و به دور از غوغا و مبارزه، با حضرت(ع) همراه نمی‌شوند و در پاسخ دعوت امام(ع) به جهاد با مستکبران، آیات تقیه را می‌خوانند. امام زمان(عج) در مقابله با توجیه‌های کژاندیشانه آنان به «قرآن» استدلال می‌کنند و حق را بدون پرده آشکار می‌سازند و سرانجام، راحت‌طلبان را در ردیف منافقان کیفر می‌دهند.
امام صادق(ع) می‌فرمایند:
«فلسفه تشریع تقیه، حفظ خون‌هاست. اگر تقیه، به مرز خون رسد، دیگر جای تقیه نیست. به خدا سوگند، اگر شما برای یاری ما دعوت شوید، خواهید گفت: ما در تقیه هستیم و نمی‌توانیم شما را یاری دهیم. همانا تقیه از پدران و مادران برایتان عزیزتر است. اگر قائم(عج) ما به پاخیزد، به یاوه‌گویی‌های شما گوش نخواهد داد و در حق بسیاری از شما مردم منافق، حدود خداوند را جاری خواهد ساخت.»
...ادامه دارد
#آدینه_های_امید
#نشریه_موعود
@rahighemakhtoom