#حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی📌 مقام مُقَرَّبین 🔹 در سوره مبارکه «انسان» که بر اهل بیت (علیهم السلام) تطبیق شده است، مستحضرید که اگر کمالی برای اَبرار باشد آن کمال حتماً برای مُقَرَّبین هست؛ ولی عکس آن نیست، چون ممکن است که کمالاتی برای مُقَرَّبین باشد و برای اَبرار نباشد. در سوره «انسان» که بخش وسیعی از آن بر اهل بیت (علیهم السلام) تطبیق شده است ـ البته به این معنا نیست که جمیع کمالات آنها در همین حدّ منحصر است ـ این کمالات را دارند؛ آیه پنج سوره «انسان» این است که ﴿إِنَّ الأبْرَارَ یشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُوراً﴾، هر چه که برای اَبرار هست برای مُقَرَّبین هم هست «وَ لا عکسَ». در همان سوره، زمینه اینکه این اهل بیت (علیهم السلام) از مقام اَبرار بالاترند و به مقام مُقَرَّبین می رسند هم وجود دارد؛ آیه هشت همان سوره این است: ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ﴾، عدّه ای این ضمیر ﴿حُبِّهِ﴾ را به طعام برمی گردانند، این در حدّ اَبرار است؛ یعنی اینها در عین حال که خودشان گرسنه اند و به طعام علاقه ‎مندند، این طعام را به دیگران عطا می کنند؛ اما عدّه ای این ضمیر ﴿حُبِّهِ﴾ را به «الله» برمی گردانند، این دیگر مقام مُقَرَّبین است، نه مقام اَبرار ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ﴾. اینکه فرمودند ما «خَوْفاً مِنَ النَّارِ» یا «شَوْقاً إِلَی الْجَنَّة»[1] عبادت نمی کنیم، بلکه ﴿حُبًّا﴾[2] عبادت می کنیم، یعنی سیره ما در اطعام یتیم و مسکین و اسیر هم ﴿حُبًّا لِلَّهِ﴾ است، نه «خَوْفاً مِنَ النَّارِ» یا «شَوْقاً إِلَی الْجَنَّة». [1] . علل الشرائع، ج1، ص57. [2]. سوره بقره, آیه165. 📚 سوره محمد صل الله علیه و آله و سلّم جلسه 7 🌿🌿🌿 ✅ قرآن هم راه است و نیز همراه ✳️همواره با قرآن باشیم 👇 👇👇 @rahighemakhtoom