#آیت_الله_جوادی_آملی 📌 قسم به بیّنه 🔹 مستحضر هستید از آدم تا خاتم، نام هر پیامبری را که ذات أقدس الهی در قرآن کریم به صراحت می‌ برد، گاهی خطاب می ‌کند، گاهی اسم را می ‌گوید ما به فلان کس گفتیم، یا می‌ گوید: ﴿یا دَاوُدُ﴾،[1] ﴿یا نُوحُ﴾،[2] ﴿یا عِیسَی﴾،[3] ﴿یا مُوسی﴾؛[4] اما وجود مبارک حضرت هرگز نامش را نمی ‌برد: ﴿یا أَیهَا النَّبِی﴾،[5] ﴿یا أَیهَا الرَّسُولُ﴾،[6] با جلال و شکوه از پیغمبر نام می ‌برد، اسم نام مبارک حضرت را اصلاً نمی ‌برد و اگر نام مبارک حضرت شد،[7] آنجا خطاب ذات أقدس الهی نیست. 🔹 برای پیغمبر اسلام (عَلَیهِ وَ عَلَی آلِه ‏آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) یک حرمت ویژه‌ ای قائل است و به جان او قسم یاد می ‌کند: ﴿لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِی سْكْرَتِهِمْ یعْمَهُونَ﴾،[8] مستحضر هستید که قسم‌ های قرآن به بیّنه است نه در قبال بیّنه. ذات أقدس الهی وقتی به عمر پیامبر قسم می ‌خورد، دلیل است: ﴿لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِی سْكْرَتِهِمْ یعْمَهُونَ﴾، این عمر، «عمر عقلی» است. خدا به عقل قسم می‌ خورد که آنها مستانه می ‌روند. انسان به جایی می‌ رسد که عمر او می ‌شود بیّنه. خدا در مقابل بیّنه قسم نمی ‌خورد، به خود بیّنه قسم می‌ خورد، ﴿لَعَمْرُكَ﴾، این «لام» لام قسم است؛ قسم به جان تو اینها به بی راهه می‌ روند، برای اینکه تو «معیار عقل» هستی. اگر کسی بگوید قسم به این آفتاب الآن روز است، به خود دلیل قسم خورده است. هرگز ـ یعنی سالبه کلیه ـ قسم خدا در مقابل بیّنه نیست، به خود بیّنه قسم می‌ خورد، چون او با حجّت بالغه هست و این پیامبر ما را به عنوان فرزندی قبول کرده است. این علی بن ابی طالب (سَلامُ الله عَلَیهِما) ما را به عنوان فرزندی قبول کردند. از این سمت بالاتر چیست؟! 🔹 مطلب مهمی که ذات أقدس الهی به پیامبر خود فرمود: ﴿وَ لاَ تَمُدَّنَّ عَینَیكَ إِلَی مَا مَتَّعْنَا﴾،[9] چقدر این تعبیر زیبا و لطیف است! او علمش فراوان هست؛ اما به هر حال از مکتب الهی یاد گرفت، فرمود: ﴿وَ عَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُن تَعْلَمُ﴾؛[10] ما یادت دادیم. در همین قرآن فرمود تو بدان و به آنها بگو! دنیا برای کسی میوه نمی ‌شود: ﴿وَ لاَ تَمُدَّنَّ عَینَیكَ إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ﴾ فرمود: ﴿زَهْرَةَ﴾، «زَهر» یعنی شکوفه، شکوفه بهار. در این آیه فرمود رسول من بدان! ریاست، سلطنت، امامت ظاهری، حکومت، برای هیچ کسی میوه نمی ‌شود، فقط شکوفه است. تا می‌ رسد یک کم به بار بنشیند و به صورت میوه دربیاید، پاییز سرد زودرس می‌ رسد و همه شکوفه ‌ها را می ‌ریزد. هیچ کسی در دنیا میوه دنیا نچید. «از آن سرد آمد این کاخ دل ‌آویز» دنیا جای سردی است «که تا جا گرم کردی گویدت خیز»[11] شما برو، دیگری باید بیاید. این سمت ‌ها که می ‌بینید تودیع و معارفه، تودیع و معارفه همین است. فرمود میوه چیدن جای بهشت است که ﴿أُكُلُها دائِمٌ﴾؛[12] میوه بهشت دائم است، نه پُرخوری. «اُکُل»؛ یعنی «مأکول» نه «أکل». ﴿أُكُلُها دائِمٌ﴾. 📚 سخنرانی عمومی به مناسبت ولادت رسول اکرم (ص) تاریخ: 1396/09/15 📝 پی نوشت: [1]. سوره ص، آیه26. [2]. سوره هود، آیات32 و46 و48. [3]. سوره آل عمران، آیه55؛ سوره مائده، آیه110. [4]. سوره بقره، آیات55 و61؛ سوره مائده22. [5]. سوره انفال، آیات64 و65 و70. [6]. سوره مائده، آیه41 و67. [7]. سوره آل عمران، آیه44؛ سوره احزاب، آیه40؛ سوره محمد، آیه2؛ سوره فتح، آیه29. [8]. سوره حجر، آیه72. [9]. سوره طه، آیه131. [10]. سوره نساء، آیه113. [11]. نظامی خمسه، خسرو شیرین، بخش29. [12]. سوره رعد، آیه35. 🌿🌿🌿 🔅قرآن همراه است و هم راه 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🆔 @rahighemakhtoom