#دهه_فجر #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📌 مطالبات 22 بهمن 🔹 در راهپیمایی ‌فردا به لطف الهی همه ما شرکت کنیم و این را حق خود بدانیم، وظیفه خود بدانیم با دو اصل: ما در راهپیمایی قبل از انقلاب مشخص بود که چه می ‌خواهیم و همان‌ ها را می ‌گفتیم، در راهپیمایی الآن هم مشخص است که چه می ‌خواهیم، شعار ما همان شعارهای قبل از انقلاب باشد، در قطع ‌نامه ‌های ما، در بیانیه پایانی ما آن اصول کلی باشد و اصل دیگر، ما بالاخره مشکلاتی داریم! این مشکلات یک مقدار در اثر ضعف مدیریت است که ما با داشتن این همه سرمایه‌ های غنی و قوی از نظر اقتصاد در زحمت هستیم و یک سلسله هم بداخلاقی ها و بدحقوقی هاست، یک عده‌ای دهه غارت تشکیل دادند! این دهه برای ده روز نبود، برای ده ماه نبود، برای ده سال است! چهار هزار و پنج هزار میلیارد غارت کردند! اینجا سرقت، آنجا سرقت، کل خزینه را خالی کردند! این دهه غارت را هم ما باید در شعار بگوییم، «حق مسلّم» ما اینهاست! 🔹 بارها ما به مسئولین گفتیم که درست است مردم بین خود و خدای خود، خدا را قبول دارند و دینشان محفوظ است، اما دین بخواهد در جامعه حاکم باشد با فقر نمی‌ شود. دعای نورانی پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این است که «اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِی الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ بَینَنَا وَ بَینَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّینَا وَ لَا أَدَّینَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل‏»،[1] با اینکه حضرت در شعب ابی طالب آن طور تحمل می ‌کرد، خواص اصحاب آن طور تحمل می‌کردند، اما ناله و استغاثه به درگاه خدا این بود که خدایا اگر حکومت می‌ خواهید باید اقتصاد مردم تأمین باشد. ملتی که جیب و کیفش است آن ملت املاق و تملق و چاپلوسی است، نه گردن‌فراز! من نمی‌ خواهم ملت من اهل تملق و چاپلوسی باشد، نمی ‌خواهم دنبال این و آن بگردند، می‌ خواهم کنار سفره خودشان باشند، دستشان به جیب و کیفشان باشد، اداره ملت گدای متملّق که هنر نیست! 🔹 یک یبان نورانی حضرت امیر دارد در نهج البلاغه «إِذَا أَمْلَقْتُمْ‏ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَة»[2]، دیدید که در اثر نداری دنبال این می روند، دنبال آن می گردند، این را می گویند اعظم، آن را می گویند عُظمی، این کار را نکنید! «إِذَا أَمْلَقْتُمْ‏ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَة»، این کتاب بوسیدنی نیست؟! فرمود اگر احساس کردید که دارید چاپلوسی می ‌کنید با خدا معامله کنید، آن خدا خداست! صریحاً گفت تمام مار و عقرب عائله من هستند، دنبال چه می‌ گردید؟! به شما چه که فلان خرس یا فلان خوک یکی حرام‌ گوشت است یکی نجس العین است و شش ماه باید زیر برف بخوابد؟ اینها عائله من هستند و من موظف هستم که آنها را روزی بدهم، او کسی است ـ همان آیه شش سوره مبارکه «هود» ـ که ﴿وَ مَا مِن دَابَّةٍ فِی الأرْضِ إِلاَ عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا﴾[3] من موظف هستیم، اینها عائله من هستند، این خداست! ما آن معرفت‌ شناسی، خداشناسی، خداباوری و دین ‌باوری را باید تقویت کنیم؛ اینها در راهپیمایی ‌های ما باید باشد. 🔹 اما الآن ما دو هدف داریم یکی همان‌ها، یکی مدیران باعرضه که اولاً مال بیت ‌المال را امانت بدانند و رها نکنند، اگر اینها مال بیت‌ المال را امانت می ‌دانستند و رها نمی ‌کردند که ما سه هزار و چهار هزار، این غارت کند و آن غارت کند را نداشتیم، در غارت کردن سبقت می‌ گرفتند که نبود! اینها باید در راهپیمایی ‌ها باشد، در بیانیه ‌ها باشد، در قطع‌ نامه‌ های ما باشد، در مطالبات ما باشد، وگرنه خدای ناکرده کسی فاصله بگیرد و مانند اینها نیست! ما باید در متن جامعه باشیم و خواسته‌ های خود را هم بگوییم. ذات اقدس الهی را به حق علی و اولادش قسم بدهیم که این کشور را، این مملکت را، ناموس ما را، جوان ‌ها و فرزندان ما را تا زمان ظهور صاحب اصلی خود هدیه الهی بداند. [1]. الكافی (ط _ الإسلامیة)، ج‏6، ص287. [2]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، حکمت258. [3]. سوره هود، آیه6. 📚 درس خارج فقه نکاح جلسه 522 تاریخ: 1398/11/20 💻برای ترویج و تبلیغ و انتشار آموزه های قرآنی خالصانه تلاش کنیم. @rahighemakhtoom