#قرآن_شناسی
(و نيز )نبايد از اين نكته غفلت داشت كه قرآن در آيات بسيارى خير در مقابل شر و نفع در مقابل ضرر و هم چنين نيك در برابر بد و زيبا در برابر زشت را تصديق مى‌كند و بسيارى از كارها و كردارها و پديده‌ها را بد و زشت مى‌شمارد، ولى چيزى كه هست اين همه بدى‌ها و زشتى‌ها و ناگوارى‌ها از راه نسبت و مقايسه پيدا مى‌شود و وجود قياسى و نسبى دارند نه نفسى.
(ذاتی)
مثلًا مار و كژدم بد هستند ولى نسبت به انسان و حيواناتى كه از نيش آنها متضررند نه نسبت به سنگ و خاك. مزه تلخ و بوى مردار منفورند ولى نسبت به ذائقه و شامه انسان نه نسبت به همه. پاره‌اى از رفتارها و كردارها زشت هستند ولى نسبت به نظام اجتماعى انسان نه در هر نظامى و نه با قطع نظر از نظام اجتماع.
آرى، اگر از نسبت و مقايسه آدمى صرف‌نظر شود دست به روى هر چه گذاشته شود جز اندامى زيبا و هستى حيرت‌بخش و خيره‌كننده‌اى به چشم نخواهد خورد و جلوه زيبايى جهان هستى از توانايى وصف و بيان بيرون است، زيرا خود وصف و بيان از زيبايان جهان هستى مى‌باشد.
در حقيقت آيه شريفه نامبرده مى‌خواهد روى مردم را از زشت و زيباى قياسى و نسبى برگردانيده متوجه زيبايى مطلق نمايد و افهام و اندیشه ها را با نظر كلى و عمومى مجهز سازد.
🌟🌟🌟🌟🌟
@rahighemakhtoom