نتیجه گیری دیگر : ✳️از بحث بالا نتيجه ديگرى نيز گرفته مى‌شود و آن اين است كه 👇 ✳️✳️زمام حكم در تشريع تنها به دست خداست و جز او را نشايد كه تشريع قانون و وضع مقررات و تعيين وظيفه نمايد زيرا چنان كه روشن شد تنها مقررات و قوانينى در صراط زندگى به درد انسان مى‌خورد كه از راه آفرينش براى او تعيين شده باشد؛ يعنى علل و عوامل بيرونى و درونى انسان را به انجام دادن آن دعوت نمايند و آن را اقتضا كنند؛ يعنى خدا آن را خواسته باشد، زيرا مراد از اين كه خدا چيزى را مى‌خواهد اين است كه علل و شرايط انجام يافتن آن را به وجود آورده است نهايت اين كه گاهى علل و شرايط طورى است كه پيدايش جبرى چيزى را ايجاب مى‌كند مانند حوادث طبيعى روزانه و در اين صورت اراده را اراده تكوينى مى‌گويند و گاهى طورى است كه اقتضا مى‌كند انسان عمل را از راه اختيار و آزادانه انجام دهد مانند خوردن و نوشيدن و در اين صورت اراده را اراده تشريعى مى‌گويند خداى متعال در چندين جا از كلام خود مى‌فرمايد:{«إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ» «40 یوسف» نيست حكم مگر از آن خدا. 📚 👇👇👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2952462340C122a5e4f44