قرآن ترجمه المیزان سوره 23 سوره مبارکه المؤمنون صفحه 349 أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (105) [به آنان گفته مى شود:] آيا آيات من بر شما خوانده نمى شد و شما آنها را تکذيب مى کرديد؟! (105) قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ (106) مى گويند: پروردگارا! شقاوت ما بر ما غالب شد و ما مردمى گمراه بوديم. (106) رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (107) پروردگارا! ما را از اين جا بيرون ببر، پس اگر [به گمراهى] برگشتيم حتماً ما ستمکار خواهيم بود. (107) قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ (108) مى گويد: [اى سگان!] دور شويد و خوار در آن جا بمانيد و [در باره رفع عذاب] با من سخن مگوييد. (108) إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (109) زيرا گروهى از بندگان من بودند که مى گفتند: پروردگارا! ما ايمان آورديم، پس ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و تو بهترين رحمت آورانى. (109) فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّىٰ أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ (110) پس شما آنان را به مسخره گرفتيد تا آن جا که [از بس به آنان پرداختيد] ياد مرا از خاطر شما بردند و پيوسته به ايشان مى خنديديد. (110) إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (111) همانا من امروز آنان را به خاطر اين که صبر پيشه کردند [بدين گونه] سزا مى دهم که آنان خود به مراد خويش رسيده اند. (111) قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ (112) [خدا] مى گويد: به شمارِ سال ها چقدر در زمين مانديد؟ (112) قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ (113) مى گويند: روزى يا بخشى از روزى مانديم، [درست نمى دانيم] پس از شمارگران بپرس . (113) قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (114) مى گويد: جز اندکى درنگ نکرده ايد; اگر شما معرفت مى داشتيد [دنياى فانى را بر آخرتِ باقى ترجيح نمى داديد]. (114) أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ (115) پس آيا خيال کرده ايد که شما را بيهوده آفريده ايم و اين که شما به سوى ما بازگردانده نمى شويد؟! (115) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (116) پس متعالى است خدا، آن فرمانرواى حق [از اين که کار بيهوده کند]، هيچ معبودى جز او نيست، [او ]صاحب عرش گران قدر است. (116) وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (117) و کسى که با خدا معبود ديگرى بخواند که هيچ دليلى بر آن ندارد، حسابش فقط نزد پروردگار او است; بى ترديد کافران پيروز نمى شوند. (117) وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (118) و بگو: پروردگارا! [مرا] بيامرز و [بر من] رحمت آور و تو بهترين رحمت آورانى. (118) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 💖 واحد خانواده جنبش فرهنگی تربیتی رحیل (رشد) 👇 @rahil_roshd 💖 جنبش فرهنگی تربیتی رحیل👇 @jonbeshrahil