#پرسش_و_پاسخ 🔹حق چیست؟ و چه موقع میتوان از #حقوق_بشر دم زد ؟ ⬅️ پاسخ #استاد_رحیم_پور: #حق عبارت از امتیاز یا نصیب بالقوه‌ای است كه برای شخصی در نظر می‌گیرند و بر اساس آن، به او اجازه و اختیار برای ایجاد چیزی داده می‌شود یا آثار عمل خاصی از او برطرف می‌شود، در برابر چیزی مسئول یا آزاد قرار داده می‌شود، یا اولویتی برای كسی نسبت به دیگران در مورد چیزی داده می‌شود؛ در واقع بر اساس اعتبار حق به این معنا، برای دیگران تكلیفی ایجاد می‌گردد كه به موجب آن، این اولویّت و امتیاز، باید محترم باشد. به این معناست كه می‌گویند «حق»، منشاء «#تكلیف» است. طبیعی‌بودن حقوق نیز به این معناست كه غیرقابل سلب و جعل است و غیرقابل سلب یا جعل بودنِ حقوق سیاسی و حقوق بشر را نمی‌توان بدون ارتباط‌دادن آن با «حق حاكمیتِ خداوند» تعریف كرد. به‌لحاظ فلسفی نمی‌توان ازهیچ نوع حق حاكمیت بشر، مستقل از حاكمیت خداوند سخن گفت. حقوق ذاتی، فطری و طبیعی برای بشر را مستقل از تفسیر توحیدی از انسان و جهان نمی‌توان اثبات كرد. قداست حقوق بشر را بدون نگاه دینی و الاهی به حقوق نمی‌توان اثبات كرد؛ اما وقتی علوم اجتماعی و همۀ علوم انسانی سكولاریزه شد، دیگر حقوق بشر، نه «حق سیاسی» و نه هیچ یك از حقوق بشر مقدس نخواهد بود. تنها در تفكر توحیدی و دینی است كه حقوق سیاسی بشر هم قداست می‌یابد؛ زیرا متفرع بر حقّ‌‌الله است و «الله»، منشأ همه قداست‌هاست. امام سجاد(ع) «حقّ‌‌الناس» را شاخه‌ای روئیده بر ساقۀ «حق‌الله» می‌خوانند و به‌راستی كه جز با ربط‌دادن حقوق بشر به حق‌الله، نمی‌توان حقوق بشر را تئوریزه كرد. سنگ‌بنای كج در علوم انسانی #غرب یا غربزده، «تعریف #سكولار» از انسان و جهان و رویكرد صرفاً مادی به معرفت (تجربه و علم و فلسفه)، قداست‌زدایی و سكولاریزه‌كردن حقوق و اخلاق و «فرد و جامعه» و «حقّ تكلیف» و حتی معنویت است؛ حال آن‌كه تنها در سایۀ «#خداوند» است كه «#انسان»، موضوعیت و اصالت و قداست می‌یابد و تنها در ذیل حق و تكلیف الاهی است كه «حقوق بشر»، «ارزش‌های اخلاقی» و «آرامش معنوی»، مفاهیمی به‌راستی «فهمیدنی» و معقولاتی به‌راستی «عقلانی» خواهند شد. 🔸 منبع: https://rahimpour.ir/fa/faq/ ⬅️ پرسش جدید 👆 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 @rahimpoor_azghadi