🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ◀️ «رعیت» سالاری در جمهوری اسلامی بر اساس همین تفکر «والی و رعیت» است که (ره) قیام کرد. امامی که «از خودش چیزی نداشت، از پدرش چیزی به ارث نبرده بود، با شمشیرش چیزی علیه مردم به دست نیاورده بود؛ بلکه شمشیر مردم در دست او بود... هر وقت هم مردم اراده میکردند که شمشیر را از دستش بگیرند، متعلق به خودشان بود و او هم دو دستی تقدیم میکرد.» لذا «رابطه «من به ملت عرض میکنم»، «من خدمتگزار ملتم» که امام میگفت، متعلق به جمهوری اسلامی و اسلام و امامِ اسلامی ما بود.»(۲۶) ✅در حقیقت، انقلاب اسلامی «حکومت را در کشور کرد و به‌جای حکومت پادشاهی و حاکمیت شخصی، را به‌وجود آورد... صاحب غاصب دروغین را کنار زد، مملکت را داد دست صاحبان اصلی‌اش که ملّتند؛ میکنند، حضور پیدا میکنند، میخواهند، اثبات میکنند، نفی میکنند.»(۲۷) 🔹در جمهوری اسلامی، نظام ارباب و رعیتی معنا ندارد؛ بلکه همه ، خود حکومتند. همان چیزی که در روایات تعبیر می کنند به «کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ»(۲۸) یعنی «مسؤولیت، مخصوص یک فرد و یک جمع نیست. بار بر دوش همه است؛ گاهی بیشتر و سنگینتر، و گاهی کمتر و سبکتر؛ «کلّکم راع». نظام اسلامی این‌گونه است.»(۲۹) ☑️افتخار مردم این است که «آن‌جایی که حکومت، و و آقا و قدَرقدرت و صاحب‌اختیار است، گذشت. دوره‌یی آمده که اگر آقایی هست، خود مردمند.»(۳۰) پایان مبحث: جایگاه مردم در نظام دینی ╔═🔹☀️🔹══╗ 🆔 @rahroshaan ╚═══🔹☀️🔹╝ 🍃 🍃🍃 🍃🍃🍃