روزی قیصر روم برای یکی از خلفای عباسی طی نامه‌ای نوشت: ما در کتاب انجیل دیده‌ایم که هر کس از روی حقیقت سوره‌ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد،خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام می‌کند و آن هفت حرف عبارتند از: «ث،ج،خ،ز،ش،ظ،ف»اما هر چه بررسی کردیم،چنین سوره‌ای را در کتاب‌های تورات و زبور و انجیل نیافتیم،آیا شما در کتاب آسمانی خود،چنین سوره‌ای را دیده‌اید؟ خلیفه عباسی،دانشمند و عالمان را خواست و از آنان این مطلب را پرسید،اما آنان نتوانستند پاسخی مناسب برای آن بیابند. سرانجام تصمیم گرفتند،که جواب آن را از امام هادی(ع) بپرسند. امام هادی(ع) در پاسخ فرمودند:آن سوره،سوره حمد است که این حروف هفتگانه در آن نیست .بعضی از امام(ع) پرسیدند:علت این که این حروف در سوره حمد وجود ندارد،چیست؟ امام(ع) فرمودند:حرف «ث» اشاره به ثبور (هلاکت)، حرف «ج» اشاره به جحیم(نام یکی از درکات جهنم) و حرف «خ» اشاره به خبیث(بدبختی) و حرف «ظ» اشاره به ظلمت(تاریکی) و حرف «ف» اشاره به آفت است. خلیفه پس از شنیدن پاسخ امام(ع) و توضیحاتی که داده بودند،آن مطلب را برای قیصر روم نوشت.قیصر روم پس از دریافت نامه و خواندنش،خوشحال شد و اسلام آورد و مسلمان شد،و روزی که از دنیا رفت،مسلمان بود.1 1.منتخب التواریخ،ص 795. https://eitaa.com/rahrovanehvelayat