بر اساس استاندارد جهانی اگر سهم جمعیّت سالمندان 65 ساله و بالاتر از آن از کلّ جمعیّت یک جامعه کمتر از 5 درصد باشد، جمعیّت آن جامعه جوان محسوب میشود؛ اگر سهم جمعیّت سالمندان +65 سال بین 5 تا 10 درصد باشد، جمعیّت جامعه مذکور میانسال به حساب میآید و اگر این عدد 10درصد یا بیشتر باشد، جمعیت آن کشور سالمند است. بنابر جدیدترین دادههای انتشار یافته در سال 2020 اندازه جمعیّت ایران 84 میلیون نفر برآورد شده است و جمعیّت افراد سالمند 65 سال و بالاتر از آن، بیش از 5 میلیون و 500 هزار نفر است؛ بنابراین در سال 2020، سهم سالمندان +65 سال از کلّ جمعیّت، 6.6درصد است. مطابق با سرشماریهای نفوس و مسکن ایران از سال 1335 تا 1395 جمعیت ایران از سال 1385 وارد بزرگسالی شده است و روند افزایشی جمعیت سالمند در ایران همچنان ادامهدار است. مطابق دادههای سازمان ملل متّحد سهم جمعیّت سالمند +65 سال ایران از کل جمعیّت کشور در سال 1409، به بالای 10 درصد میرسد؛ این بدان معناست که جمعیّت کشور از سال 1409 وارد سالمندی خواهد شد.
پینوشت: به دلیل کاهش فرزندآوری و افزایش سنّ امید به زندگی در میان جوامع، تغییر یافتن ساختار سنّی کشورها به سمت سالمندی تا حدودی طبیعی است امّا مطالعات و گزارشها نشان میدهند که روند سالمندی در ایران غیر طبیعی است؛ چراکه افزایش جمعیت سالمندان در کشورهای اروپایی طی 100 تا 200 سال اتفاق افتاده است، در حالی که این روند در کشوری همچون ایران، طی 30 تا 40 اتفاق میافتد و چنین وضعیتی کشور را با بحرانهای متعدد در زمینههای مختلف اقتصادی، اجتماعی بهداشت و درمان و... رو به رو خواهد کرد.