هوالرحمن بخاطر مردم چقدر زحمت و درد کشیدی ، ای بسیجی.،؟؟؟ پس از گذشت ۱۰۱ سال از شهادت میرزا کوچک خان بسیجی، کف زدن عده ای برای انگل یس خبیث و رضاخان را در بعضی از نقاط کشور خودمان دیدیم . هنوز درکشور اجنبی پرست داریم! هنوز مردم ،قدر بسیجی های خودشان را خوب نمی دانند. انگار نه انگار که همین میرزای بسیجی برای نجات این سرزمین، انهمه درد کشید . از این دهات به آن دهات رفت ، از این جنگل به آن جنگل ، بدون غذا. هر کس، هر جا به او پناه میداد، قزاق ها و قشون رضاخان آنجا را آتش می زدند. تا کسی جرات نداشته باشد به میرزا یاری برساند. سرانجام تنهای تنها ، یخ زد ، سرش را بریدند و برای رضاخان فرستادند. آن اوایل برای تخریب میرزا، انگلیسی ها گروهی راه انداختند تا روستاییان را شبانه غارت کنند، انبار برنج مردم را بسوزانند، بعد که رعیت بی پناه معترض و عصبانی می شد، می گفتند؛ بدستور میرزا آتش می زنند! چیزی شبیه به همان جمله: "کار خودشونه"، عجب سلاح بُرنده ایست این جنگ روانی! جنگ روانی خیلی راحت میتواند قهرمان را خائن، وطن دوست را وطن فروش، مقتول را قاتل، انسان شریف را بی شرف، مظلوم را ظالم معرفی کند، عجب سلاح پر دردی است این جنگ روانی! کافی است، دروغگویی را خوب بلد باشی، مقداری پول و امکانات داشتی باشی، تا بتوانی تعدادی مزدور ، اجیر کنی، آنوقت هر دروغی را میتوانی در ذهن مردم بکاری، هرگز گمان نمی کردم ،حتی یک نفر در ایران باشد که از کنار مجسمه میرزا عبور کند، اما به انگل یس و رضاخان لعنت نفرستد . چه برسد به اینکه در کنار مجسمه و در شهر میرزا زندگی کند، اما ارادتش به انگل یسی ها ، بیشتر از میرزا باشد، نیاید همه گناهان را به گردن مسئولین انداخت که میرزا را خوب معرفی نکرده اند ، گاهی باید علت را در خود انسان ، در خمیر مایه اش ، جستجو کرد، امروز شرکت کردن در مراسم تشییع پیکر مطهر بسیجی ها، هم لیاقت میخواهد ،‌ ژن پاک ، لقمه حلال، شجاعت ، علم، صداقت ، یک نوع پاکی خاص و... که هرکسی نمی تواند داشته باشد. درود بر شرفت ای بسیجی ، ای میرزا. علیرضا تنهای کیسمی ۱۱ آذر ۱۴۰۱