بسم الله الرحمن الرحیم پیشکسوتان دفاع مقدس با مطالعه فرار چهارم خطبه ۱۲۱ نهج البلاغه که حضرت در وصف یاران و هم رزمان گرانقدرشان در زمان جنگ های زمان پیامبر صحبت می فرمایند عیناً درد و دل ما و شما با دوستان شهیدمان است حضرت اینچنین می فرمایند: عَلَى فِرَاقِهِمْ. كجا هستند مردمى كه: به اسلام دعوت شده و پذيرفتند، قرآن تلاوت كردند و معانى آيات را شناختند، به سوى جهاد بر انگيخته شده چونان شترى كه به سوى بچّه خود روى مى آورد شيفته جهاد گرديدند، شمشيرها از نيام بر آوردند، و گرداگرد زمين را گروه گروه، صف به صف، احاطه كردند، بعضى شهيد، و برخى نجات يافتند. هيچ گاه از زنده ماندن كسى در ميدان جنگ شادمان نبودند، و در مرگ شهيدان نيازى به تسليت نداشتند. با گريه هاى طولانى از ترس خدا، چشم هايشان ناراحت، و از روزه دارى فراوان، شكم هايشان لاغر و به پشت چسبيده بود. لب هايشان از فراوانى دعا خشك، و رنگ هاى صورت از شب زنده دارى ها زرد، و بر چهره هايشان غبار خشوع و فروتنى نشسته بود. آنان برادران من هستند كه رفته اند، و بر ماست كه تشنه ملاقاتشان باشيم، و از اندوه و فراقشان انگشت حسرت به دندان بگيريم. حنینا لکم ایها مجاهدون فی سبیل الله