خطیبی: سلام. در جواب کسی که میگوید چون نمیتوانم در مورد شناخت نامزدهای انتخاباتی یقین حاصل کنم ومیترسم بعدا در اشتباهات وگناهان آن ها شریک شوم رای نمیدهم چه جوابی بدهیم؟ با تشکر از استاد محترم سیدمحمدمهدی صدری: 📝 پاسخ: ✍️ خُب با این استدلال من نباید مسافرت بروم چون یقین ندارم که به سلامت برسم و شاید تصادف کنم! نباید ازدواج کنم چون نمی‌توانم یقین کنم طرف مقابلَم همسر مطلوبی است! احتیاطاً رأی نمی‌دهم تا شریکِ خطاهای احتمالیِ آینده‌اش نباشم!! ❓چرا بجای تلاش برای حلّ مسئله، از سرِ عجز، صورت مسئله را پاک می‌کنیم؟! آیا من تلاشی برای شناخت کرده‌ام و از اهل تقوا و عدالت تحقیق کرده‌ام و با این حال به بن بست رسیده‌ام؟! کسی که تلاش خود را برای شناخت نامزدها بکار ببندد و از خدا هم مدد بگیرد مگر می‌شود راه درست را به او نشان ندهند؟! ➕با این استدلال امام علی نباید زبیر را "منّا اهل البیت" می‌خواند و پیامبر نباید به طلحه و زبیر، مسئولیت می‌داد! چون بعداً طلحه و زبیر، منحرف شدند و ـ العیاذ بالله ـ امام علی و پیامبر هم شریکِ خطای آن‌ها هستند!! 👌توجّه داشته باشیم که اولّا یقینِ صد درصدی در انتخابِ نمایندگان لازم نیست. چون یقین صد درصدی فقط با علمِ غیب حاصل می‌شود که ما نداریم!! چون ما فقط در مورد امام معصوم می‌توانیم "یقین" داشته باشیم. من و شما مگر از فردای خودمان خبر داریم که از شخصیتِ فردای نماینده‌ی منتخبمان خبر داشته باشیم؟!! 🔔 منی که خودم را یقینی نشناخته‌ام قطعا نامزدِ مجلس شورای اسلامی را هم یقینی نمی‌توانم بشناسم. خدا هم از ما تکلیف خارج از طاقت نخواسته. بقولِ امام "ملاک، وضع فعلی افراد است". من به شعارها و وضعیتِ امروزَش رأی دادم و در حدّ خودم تحقیق و بررسی کردم. اگر او از درِ مکر درآید و فردا رویّه‌اش عوض شود خطاهایَش پای خودَش نوشته می‌شود و نه من. ❗️بگذریم از این‌که "رأی ندادن هم نوعی اظهار نظر و رای دادن است". وقتی شما در نگاه حداکثری برای شناخت و رأی به "اصلح" اقدام نکنید و در نگاه حداقلّی بین بد و بدتر به "بد" رأی ندهید و در نهایت کسی رأی بیاورد که خائن است، این‌جا شما شریکِ جُرمِ آن نماینده‌ی خائن هستید. در قصّه‌ی کربلا، ساکتین هم مقصّرند... . .