قسمتی از وصیتنامه شهید سید علی اصغر قریشی 🌹🌹🌹🌹 پدرم مگر شما نمیگویید کاش به جای حسین ابن علی علیه السلام داغ از دست دادن فرزندان خود را تحمل میکردم ویا مادرو همسرم مگرشما هم نمى گوييد كاش من به جاى زينب عزيزانم به شهادت مى رسيدند و من به جاى او سوار بر اشتر عريان به اسارت مى رفتم . حال مگر خمينى فرزند حسين نيست، مگر جبهه هاى ما كربلا نيست، مگر ابرقدرتها همچون يزيد دستور قتل عام مسلمانان را نمى دهند، مگر صداميان همچون مزدوران يزيد خيمه ها و خانه هاى مسلمين را به آتش نمى كشند مگر فرزندان خردسال ما از رقيه حسين عزيزتر هستند، مگر جوانان ما ا زجوانان حسين عزيزتر هستند . آرى دوباره كربلا فرا رسيده است و تا ظهور امام زمان هم ادامه خواهد داشت و اگر عزيزان شما به شهادت رسيدند مگوييد كه اگر به جبهه نمى رفتند يا در راه خدمت به اسلام و مملكت نبودند زنده بودند و دركنار همسر و فرزندان خود بودند. چرا كه قرآن كريم در سوره ال عمران آيه 150 مى فرمايد: اى كسانى كه ايمان آورده ايد، شما به مانند آنانكه راه كفر و نفاق پيمودند، نباشيد كه گفتند: اگر برادران و خويشان ما به سفر نرفته بودند و يا به جنگ حاضر نمى شدند، به چنگ مرگ نمى افتادند. اين آرزوهاى باطل را خدا حسرت دلهاى آنان خواهد كرد و خداست كه زنده مى گرداند و مى ميراند ( به هر وقت و هر سبب كه مى خواهد ) و به هر چه كنيد آگاه است و اگر در راه خداوند كشته شده و يا بميريد در آن جهان به آمرزش و رحمت خدا نايل شويد و آن بهتر از هر چيزيست كه در حيات دنيا براى خود فراهم توانيد كرد . بلى مردن در بستر و شهادت هر دو مرگ است و زمان آن هم براى شخص بالا و پايين ندارد فرق اين فقط در انتخاب است كه در شهادت انسان به استقبال مرگ مى رود ولى در مردن در بستر و ... مرگ به سراغ انسان مى آيد . مادرم و همسرم زينب (س) بعد از از دست دادن عزيزانش چه اسارتها را كه تحمل نكرد ، چه سرزنشها را كه نشنيد ، ولى الان ، الان كه بعد ا زشهادت عزيزانتان، شما را سوار بر اشتر عريان به اسارت نمى برند ، الان كه بعد از شهادت پدر ، فرزندان خردسال همچون رقيه در گوشه خرابه شكايت از زخم پا و تازيانه با سر بابا نمى كنند . پس بدانيد كه اگر مردن و شهادت عزيزانتان را تحمل كنيد در مقابل صبر زينب هيچ كارى نكرده ايد و نگوييد مگر ما زينب مى شويم . اگر زينب را الگوى خود قرارداده ايد بايد بشويد