يادم می آيد وقتى ما در مراسم دعاهای كميل و عزادارى اهل‌بيت شركت مى‌كرديم سعى همه برادران بسيجی اين بود كه به هر نحو خود را به اين محفل معنوى برسانند و تا آخر آن حضور داشته باشند ولى آقاى موسائی درست در آخر دعا كه مصيبت خوانى اباعبدالله شروع مى‌شد يعنى درست موقعى كه انسان مى‌خواهد بداند بر اباعبدالله در روز عاشورا چه وقايع هولناکی گذشته است جلسه را رها مى‌كرد و ما بعد از دعا كه مى‌شد به سمت چادرها و سنگرها مى‌آمديم. وقتي به سنگر يا چادرها برمى‌گشتيم نگاه مى‌كرديم نظافت سنگر و آب و غذا حتى سفره غذا آماده و تدارك چيده شده بود تا به محض اينكه رزمندگان از مراسم برمى‌گردند پاى سفره آماده بنشينند و هميشه غذا خوردن را قبل از رزمندگان تمام مى‌كرد و آماده بود به محض اينكه غذا تمام شود ظروف را بشويد يا عموماً لباسهای بسيجيان را خودش می‌شست. 🔻راوی: دوست و هم‌رزم شهید 🌴کانال از تبار رئیسعلی @Raisali_ir