نخستین امتیازی که برای آموزش مجازی به ذهن می‌رسد، به‌صرفه بودن این شیوهٔ آموزش است. اساتید و مخاطبان آموزش حضوری حتی اگر ساکن شهر محل برگزاری آموزش باشند، برای حضور در محل برگزاری، باید مسافتی را طی کنند. پیمودن این مسافت، افزون بر اینکه زمان‌بر است، نیازمند صرف هزینهٔ مالی نیز می‌باشد. خستگی ناشی از این رفت و برگشت هم پدیده‌ای است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. بی‌شک این مسائل در شهرهای بزرگ‌تر که مسافت‌های آن طولانی‌تر است، پررنگ‌تر هم خواهد بود. از سوی دیگر، اگر آموزش غیرحضوری برخط نباشد، ظرفیت دیگری نیز برای پدید می‌آید و آن، امکان استفاده از محتوای آموزش از سوی مخاطب در زمان متناسب با شرایط اوست. همان‌طور که مدرس مربوط نیز می‌تواند محتوای آموزشی موردنظر را در زمان دلخواه خود تدریس کرده و فایل آن را در بستر تعیین‌شده بارگذاری کند. مجموع این عوامل سبب می‌شود که شیوهٔ آموزش مجازی حتی برای شرایط معمولی نیز یک شیوهٔ مقرون به‌صرفه باشد. 🆔 @jalvat