#فوری
⬅️سخنان مهم علامه مصباح در جمع اساتید کانون طلوع (1):
🔷 وظیفه امروز حوزه، پاسخ به شبهات بنیادین، انتقاد و نهی از منکر مسئولین همراه با رعایت ادب و شناخت اولویت های مقطعی است
🔹 مهمترین ریشههای کفر و انحراف ، سه امر هستند: حرص، حسد، و تکبر؛ این سه عامل می تواند انسان را از دایره دین خارج کنند. همه حوادث تلخ در دوره های اخیر نیز ناشی از این سه عامل بوده است.
🔸 هر چند باید نسبت به اشخاص حسن ظن داشته و کار آنها را حمل بر صحت کنیم؛ اما در مورد کسی که مسئولیت اجتماعی دارد و در صورت اشتباه، مسیر جامعه ای را عوض میکند، آیا آنجا هم میتوانیم چشم خود را ببندیم و حمل بر صحت کنیم؟لذا یکی از ابهامها نیز در همین مورد است که چگونه میتوانیم هم به افرادی که مسئولیت دارند، حسن ظن داشته باشیم و هم وظیفهمان را نسبت به حفظ مصالح جامعه و دین انجام دهیم.
🔹 تکالیف به ظاهر متضاد در مسائل اجتماعی، کم نیستاز طرفی باید مراقب بود تا آبروی کسی ریخته نشود و مورد تهمت و تخریب قرار نگیرد و از طرفی مراقب بود تا خطری از جانب او اسلام و انقلاب و مصالح جامعه را تهدید نکند.
🔸 امروز ضعفها و مشکلات اقتصادی فراوان در کنار مفاسد و انحرافات اخلاقی را در جامعه میبینیم؛ بسیاری از علاقمندان به انقلاب با خود میاندیشند اگر اوضاع این طور پیش برود، کار انقلاب به کجا میرسد؟ طبیعی است که هر کس اهل درد باشد، در گفتار و رفتارش میتوان این نگرانی و دغدغه را مشاهده کرد؛ اما تکلیف ما چیست؟ آیا باید نگران باشیم؟ بی خیال باشیم؟ یا تکلیف دیگری داریم؟
🔹برخی بیخیال هستند؛ برخی دیگر، وظیفه خود را افشاگری و بیان صریح انتقادات، مشکلات و ضعفهای مدیریتی میدانند؛ برخی تبیین کارآمدی نظام اسلامی را وظیفه خود قرار میدهند که صدالبته مطلوب است، اما از سوی دیگر دفاع مطلق نیز گاهی منجر به خوشبینی بیجا، و سبب اغراء به جهل میشود. بالاخره چه باید کرد؟ باید ببینیم چه وظیفهای بر عهده داریم؟
🔸 هم عقل و هم شرع و هم تجربه به ما می گوید اسوه و الگوی ما در چنین مسائلی، باید مقام معظم رهبری باشند؛ ایشان از طرفی تأکید میکنند که وحدت باید حفظ شود و از طرف دیگر میگویند باید مسئولین را نهی از منکر کرد و از آنها انتقاد نمود.
🔹 همین دو کلمه نیز رمز حل این مسأله است؛ امر به معروف و نهی از منکر و تذکر اشتباهات مسئولین، امری لازم است، اما نباید کاری کنیم که سوژه به دست دشمنان بدهیم.
🔸 این بدان معنا نیست که همگان باید در عمل، به یک شیوه عمل کنند،ازمه رعایت این اصل، رفتارهای متعدد افراد مختلف، با توجه به جایگاه و شرایطشان است.در برخی جاها مانند جلسه غیر علنی مجلس، باید به صریحترین وضع انتقاد کرد و حتی احتمالات قضیه را هم بررسی کرد؛ گاهی نیز از تریبون عمومی باید به گونه دیگری حرف زد، و در جمعهای خصوصیتر، به شکل دیگری.
https://eitaa.com/mesbahedustan
https://sapp.ir/mesbahedustan