🔸بررسی قانون رسیدگی به اموال مدیران، مسئولان و مقامات ♻️ اموال نجومی زیر تیغ 🔹قسمت چهارم 🔻 هشداری که قوه قضائیه باید جدی بگیرد 🔰 حمید رسایی: قانون «از کجا آورده ای» در سال 1337 در مجلس ملی وقت مشتمل بر ۹ ماده و ۵ تبصره به تصویب رسید. مطابق ماده اول این قانون، تمام کارکنان دولتی و همه سازمان هایی که به نحوی از بودجه دولتی استفاده می کردند مکلف بودند صورت دارایی و درآمد همسر و فرزندانی که تحت ولایت خودشان بودند به مراجع مشخص شده طبق تصویب نامه هیات وزیران (هر ساله ظرف ماههای فروردین و اردیبهشت) ارائه دهند و رسید دریافت دارند. دلیل نامگذاری لایحه از ماده پنج آن بر می آید که مشمولین ماده مکلف می شدند به کلیه پرسش های مربوط به تغییرات حاصله پاسخ گویند. همچنین متخلفین از لایحه نامبرده مشمول تشدید مجازات در صورت کسب دارایی نامشروع می شدند که با قانون مجازات عمومی منطبق بود. با این حال اگرچه تصویب این قانون در عصر رژیم طاغوتی پهلوی صورت گرفت اما رسوایی فسادهای پس از تصویب قانون، حاکی از آن بود که خود دربار مخالف اول اجرای این قانون است. چرا که اولین متخلف خاندان پهلوی بود. بنابراین مطابق مستندات تاریخی این قانون هرگز به طور کامل اجرایی نشد و دربار پهلوی از این قانون حداکثر برای مقابله با مخالفین خود استفاده می کرد. به عنوان مثال پرونده تیمور بختیار رئیس سابق ساواک در سال 1346 زمانی مورد بررسی قرار گرفت که دربار به دنبال بهانه ای برای حذف بختیار که مخالف شاه شده بود، برآمد و مهمترین سئوال این بود که اگر بر اساس قانون باید مسئولین دولتی هر ساله گزارش اموال و دارایی خود را می دادند، چگونه بختیار پس از چند سال مسئولیت به عنوان ناقض این قانون تحت پیگیرد قانونی قرار گرفته است؟ چرا مفاسد خانواده پهلوی، خواهران و برادران شاه، و دیگر روسای ساواک مورد بررسی قرار نمی گرفت؟ اکنون نیز اگر قوه قضائیه به اجرای ناقص این قانون مبادرت ورزد و اگر در بررسی اموال مقامات و مسئولان ، اصل را بر صداقت و درستی قرار دهد و در صورت بروز تخلف، برخورد شدید و علنی نکند، اعتماد مردم از نظام سلب خواهد شد و این قانون به عکس خود نتیجه خواهد داد. اجرای قانون رسیدگی به دارایی مقامات، مسئولان و کارگزاران جمهوری اسلامی ایران در راستای سیره حضرت علی (ع) است که در دوران زمامداری کوتاهش، عزمی جدی و استوار برای برخورد با سواستفاده گران از موقعیت و مقام و منصب داشتند و ملاک این فساد را «انباشت ثروت» می‌دانستند. همانطور که خطاب به مردم کوفه در باره عملکرد خود فرمودند: «اگر دیدید که من از شهر شما بیرون رفتم و به غیر از آن وضعی که قبلا داشتم، مثلا لباس و خوراک من یا مرکب و غلام من عوض شده و در مدت حکومتم یک زندگی مرفه برای خود درست کرده‌ام، بدانید که در حکومت به شما خیانت کرده‌ام.» 🔺 قسمت اول یادداشت را اینجا بخوانید👇 eitaa.com/rasaee/2441 🔺 قسمت دوم یادداشت را اینجا بخوانید👇 eitaa.com/rasaee/2442 🔺 قسمت سوم یادداشت را اینجا بخوانید👇 eitaa.com/rasaee/2443