💢بازی‏ های رایانه ‏ای، سلاح تبلیغاتی 🔹بازیهای رایانه‏ ای را نباید صرفا پدیده‏ ای برای سرگرمی کودکان و نوجوانان دانست. این بازی ها اغلب به ابزار تبلیغاتی مهمی در دست ارتش های مهاجم و سرکوبگر به ویژه ارتش آمریکا تبدیل شده‏ اند و در بطن خود، هدف و بیانی سیاسی را دنبال و القا می‏ کنند. 🔹زمانی که به محصولات بصری ـ تفریحی کنونی می‏ نگریم، به وضوح معلوم می‏ شود که ابزاری برای تبلیغات هستند، ابزاری سیاسی همانند هر رسانه دیگر. بازی رایانه‏ ای فقط یک تفریح بی‏ خطر نیست، بلکه رسانه‏ ای برای بیان میان است. لذا منطقی است که استفاده از آن در جهتی به دور از اهداف ظاهری و اولیه باشد، درست همانگونه که در برخی کشورها از تلویزیون، رادیو، سینما و مطبوعات نوشتاری چنین استفاده‏ ای شده و می‏ شود. این نوع استفاده از بازی های رایانه‏ ای در جهت اهداف سیاسی، از آن جهت بیشتر مزورانه است که رمزها و مآخذ آن بر عموم مردم ناشناخته باقی‏مانده است. همه می‏ دانند که یک بازی رایانه‏ ای چیست، اما در نهایت تعداد اندکی از والدین قادرند فرزندان خود را در کشف این رسانه همراهی کنند و به همین دلیل، تحت تأثیر قرار دادن آنها باز هم آسان‏تر است. 🔹در حال حاضر یک فضای مشوق را برای جامعه گِیمِر های نوجوان و جوان کشورمان تشکیل شده است که مخاطبین آن (طیف زیر ۱۹ سال) جسماً در فضای فیزیکی جمهوری اسلامی تنفس کرده و به زندگی آموزشی در دوران تحصیل خود می‌پردازند، اما در اتمسفر کاملاً آمریکایی به سر می‌برند. پر واضح است و آینده یک نسل ۲۳ میلیونی چه خواهد شد؟ 🔹نتیجه این سیاست وجود بازی‌های مسئله دار، اروتیک، آموزش دهنده جرم و خشونت در کافه بازار و دیگر فروشگاه‌های رسمی داخلی است. بازی‌های زرد و مروج سبک زندگی جاهلی و ادبیات لمپنی دهه ۴۰ که رد آن‌ها به تازگی از سینمای ایران کمرنگ شده است مانند: لوتی ۱ و ۲، اژدر خان، موتوری، برقصا، قصه‌های تعاملی شهرزاد، لوتی‌ها، قیصر، چاله میدون، پسرخوانده و … میراث این تفکر می‌باشد. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• سواد رسانه ای نیاز هر ایرانی دوستان خود را دعوت نمایید👇 http://eitaa.com/joinchat/2011496448C2b00395a53