خلاصه این که: ۱. دعا مستجاب می شود. باور کنیم ۲. دعاهای قرانی دعاهای خیلی مستجاب‌تری است.(کلمه ربنا را در قران یه سرچ ساده بکنید بیشتر دعاهای قرانی میاد) ۳. بچه‌ها الگو می‌گیرند ۴. برای نماز، هم باید زمینه را برای بچه‌ها فراهم کرد، هم باید امر کرد، هم باید جذابیت ایجاد کرد و... ۵. سن نماز بچه‌ها به هیچ وجه سن تکلیف نیست. بلکه سن تمییز است. یعنی همان ۷ سالگی ۶. این حرفهای مفت روانشناسان مدرن و معلمها و مدارس غربزده‌ی ظاهرا مذهبی را باور نکنید. بچه‌ها چیزی را انتخاب نمی‌کنند که بگوییم بگذاریم خود بچه انتخاب کنه. بلکه اونا تحت تاثیر نظام ارزشی حاکم در اطرافشون (اعم از داخلی و خارجی، حقیقی و مجازی و...) تربیت می‌شوند. خود غرب که این دری وری ها را بافته، الان خودش سن آموزش مسائل جنسی و حتی غیر اخلاقی و غیر عرفی را آورده‌ پیش‌دبستان، اون وقت به ما می‌گند نظام ارزشی‌تون را به بچه تحمیل نکنید (بی‌شرف‌ها😡) لطفاً گول‌شون رو نخورید. بچه‌هاتونو از بچگی به نماز و... عادت بدید. عادت! ۷. نقش معلم، مدرسه و گروه همسالان را نباید نادیده گرفت. بعضی از همکلاسی‌های فاطمه اون قدر روی بچه اثر گذاشته‌اند که من و مادرش شاید... خدا عمر بده به مدیر مدرسه‌شون و موسس مجموعه (😁) که با گزینش خانواده‌ها، یک محیط امن بدون تعارض در مقابل بچه‌ها گذاشت. ۸. تربیت گارانتی ندارد. در آخرالزمان که آدم بزرگ شب مؤمن می‌خوابه و صبح کافر از خواب بلند می‌شه، نمی‌شه مطمئن بود که بچه‌ای که توی بچگی درست تربیت شده، توی بزرگسالی حتماً همون جوری بمونه. خدا باید عاقبت بخیرمون کنه. لذا اقلاً اقلاً باید تا ۱۸ سالگی محیط سالمی برای بچه تدارک ببینیم. الباقی را هم بسپاریم به خدا @rasooll_ir