روزنوشت #رسول_محمدزاده: رویداد #گفتایه دوم سوم های پسر به پایان رسید. این یعنی یک روز از سه روز بزرگ پایان سال تا آنجا که می‌دانم این ساختار برنامه، آن هم با این سن مخاطب، تا به امروز در کشور مسبوق به سابقه نبوده. این که بچه‌ها این قدر عمیق روی آیات قرآن کار کرده باشند و قران این طور با لحم و دَم‌شان آمیخته باشد و بتوانند آیات زیادی از قرآن را در جای جای زندگی به کار گیرند، مبارک‌ترین اتفاقی است که می‌تواند برای یک کودک بیفتد. تجربه حدوداً ۸ ساله‌ی ما می‌گوید که شعارها و شعرها و مثل‌های دوران کودکی، مثل سیلی اول دعواست که هر کسی بتواند قبل از دیگران، آن سیلی را بزند، برنده‌ی دعواست. حتی اگر همه این آیات و احادیث و اشعار هم یک روزی فراموش شوند، باز هم چیزهای زیادی در پستوی ضمیر ناخودآگاه بچه‌ها باقی می‌ماند که آن چیزها دیگر پاک شدنی نیستند. خاطرات خوب دوران قرآن آموزی تجربه به کار گیری قران در زندگی این احساس که قران کتاب زندگی است نه روخوانی و روانخوانی و تجوید و حفظ و صوت و لحن تجربه فهم و ترجمه قران و... اینها چیزهایی است که به ضمیرناخودآگاه بچه‌ها رفته و برای همیشه با وجودشان عجین شده. اینها را بگذارید کنار نورانیت ماوراء ظاهر قران که در وجود این بچه‌ها رسوخ کرده و وجودشان را روشنی می‌بخشد. افسوس و حسرت می‌خورم که آموزش وپرورش با این عِده و عُده چرا دستی نمی‌جنبند و طرحی نو درنمی‌اندازد؟! باور کنید بسیاری از کارها آسان‌تر از آن است که فکرش را بکنید. دلی شجاع و ذهنی باز و تنی کاری می‌خواهد، و لا غیر بعید می‌دانم فردای قیامت در عوض نعمت عظیم انقلاب اسلامی، بتوانیم کاری شایسته برای قران اقامه کنیم که وزنی به پرونده اعمال‌مان بیفزاید ما نعمت جمهوری اسلامی را با این درسها و کتابها کفران کردیم #پانوشت: اگر برنامه را ندیدید در پیام رسان شاد ذخیره شده است. با مراجعه به اینجا https://shad.ir/ayateman می‌توانید کل برنامه امروز را ملاحظه فرمایید.