زبان حال همگان این بود : چه امر مهمی پیش آمده است و پیامبر چه می خواهد بفرماید ؟!
در این حال پیامبر اکرم (ص) از میان آن جمعیت کثیر علی ابن ابیطالب (ع) را بر منبری از جهاز اشتران در کنار خویش فراخواند و دست برد بر کمربند علی (ع) و او را بر سر دست بلند کرد تا همگان این صحنه را ببینند و سپس فرمود : (( ایها الناس الست ُ اولی بالمومنین من ا نفسهم )) . همگان فریاد زدند : بلی یا رسول الله (ص) . و یا پرسید : (( من اولی بکم من انفسکم ؟ )) همگی پاسخ دادند : خدا و رسولش اولی بر ما هستند . وقتی از همه این جمعیت اقرار و اعتراف بر این امر گرفت ، با نوا و ندایی آسمانی فرمود : (( الا من کنت مولاه فهذا علیٌ مولاه ، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره و اخذل من خذله )) . بر شکوه این حماسه بی نظیر وقتی افزوده شد که خدای متعال مُهر تایید بر اقدام پیامبرش با نزول این آیه زد : (( الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم ُ الاسلام دینا – آیه 3 سوره مائده ))
و سپس فرمود : (( انا صراط الله المستقیم الذی امرکم باتباعه ، ثمّ علیٌ من بعدی ، ثمّ وُلدی من صُلبه ائمه الهُدی ، یهدون الی الحق و به تعدلون )) .
ای مردم حجت را بر شما تمام کردم و برایتان روشن ساختم و به شما راه را نشان دادم و این علی است که بعد از من به شما می فهماند . بدانید من با خدا بیعت کردم و علی با من بیعت کرده است و من از جانب خداوند برای او از شما بیعت می گیرم .
آری این صورت حماسه عظیم غدیر خم بود که در خطبه غدیریه حضرت به زیبائی تمام تبیین گردیده است و اما سوال این است که مگر جوهره و حقیقت غدیر چه بوده است که پیامبر خدا با این هیئت و شیوه و در آن شرایط سخت، اجتماع عظیم امت را زحمت داد و حتی سه روز و شب همگان را حول و محور آن در برکه غدیر نگهداشت ؟!
غدیر ! نه یک اتفاق و حادثه بود که پرده برداری از ثمره و محصول مجاهدات تمامی انبیاء الهی و خروجی رسالت و نبوت بود.
غدیر! نه یک پدیده صرفاً تاریخی که تجلّی جریان امامت و ولایت بود .
غدیر ! نه یک امر ساده و محدود به قطعه از زمان خاص ، که طلوع و ظهور یک جریان منحصر به فرد برای نجات بشر بود .
غدیر ! نه صرفاً برای اخذ میثاق از امت برای مودّت و محبت به شخصیتی همچون امیرالمومنین علی (علیه السلام) بود که ناظر بر پذیرش ولایت و سرپرستی و هدایت گری امت بود .
غدیر ! تجلی انسان کامل ، که در مسیر نبوت و رسالت ساخته و پرداخته شده بود و اکنون باید به منزله تجسم عینی و ملموس، الگویی مطمئن برای بشریت طالب سعادت و رستگاری ، نقش ایفا کند .
غدیر! نه فقط معرفی خلیفه و جانشین و وصی رسول خدا برای بعد از او بود که تر سیم جریانی جاودانه تا آخر عمر بشر برای نجات بشر از هر گونه پلشتی و انحراف و انحطاط و ظلم و تباهی بود .
غدیر! حلقه وصل بین رسالت و نبوت ، و امامت و ولایت بود .
غدیر! آرزوی تمامی انبیاء الهی در فرآیند هدایت و تربیت انسان موحد که متجلی از انسان کامل یعنی مولایمان علی (علیه السلام) بود .
غدیر! پرده برداری از انسان کامل علی (علیه السلام) به عنوان ثمره تلاش و مجاهدات تمامی پیامبران و کتاب ها و شریعت های آسمانی بود .
غدیر ! به واقع معرفی قرآن ناطق و ترجمان کامل شریعت اسلام به عنوان کمال یافته کتاب ها و شریعت های آسمانی بود .
این بدین معناست که دامنه غدیر از ابتدا ء خلقت و از آدم تا خاتم و پس از آن تا آخر عمر بشر امتداد و گستردگی دارد.
این بدین معناست که غدیر نه متعلق به تشیع و مسلمانان است بلکه تعلق به تمامی آحاد بشر روی زمین که در آرزوی نجات و رهایی از ظلم و فسق و فجور است ، دارد . آری گم شده بشر در برکه غدیر تجلی یافت .
زیرا گره خوردن دست علو ی با دست نبوی ، در امتداد رسالت و نبوت ، این امامت و ولایت است که بشریت تشنه عدالت و امنیت و حریّت و طهارت و پاکی را به سوی خود فرا می خواند .
غدیر! نه یک روز عید سعید است که غدیر جریانی مستمر و بلاانقطاع تا تحقق (( لیظهره علی الدین کلّه – آیه 33 سوره توبه )) است. مکتب و منطقی است قوی ، که لحظه لحظه زندگی انسان طالب سعادت و رستگاری را به سوی خود فرا می خواند و به همین جهت است که پیام غدیر همه کاخ های ظلم و ستم و همه فراعنه روزگاران را به لرزه انداخته است .
در عظمت و اهمیت غدیر همین بس که چه در تاریخ و چه در عصر حاضر ، سخت ترین دشمنان را فراسوی خود دیده و می بیند .
به مروان حکم گفتند مگر علی را نمی شناسی؟ با کلامی قاطع گفت : بهتر از من کسی علی را نمی شناسد که او بهترین و برترین انسان خلقت است و نمونه ندارد . پرسیدند پس چرا علیه او سبّ و دشنام داده و فتنه و تبلیغات سوء می کنید؟ بی شرمانه گفت : لا یستقیم لنا الامر الاّ بذلک . چون او را می شناسیم و با وجود مکتب و منطق اقناع کننده او
ادامه👇