📌 شماره شبهه: ۵۲۳۶ 🔘 متن شبهه : در اسلام می گویند که زن و مرد یکسان آفریده شده اند پس چرا اسلام فقط زنان را محدود می کند؟ اگر بین زن و مرد تفاوتی نباشد پس مردها هم باید حجاب داشته باشند. 🔆 پاسخ شبهه : برای روشن شدن پاسخ توجه به چند نکته ضروی است: 1️⃣ زنان و مردان از جهاتی مانند؛ خلقت از یک ذات و گوهر[1]، و بهره مندی از حقوق اجتماعی همچون؛ ازدواج، تعلیم و تربیـت، احقاق حقوق، آزادی اندیشه، بیان و قلم و ... مساوی هستند. 2️⃣ زن و مرد در عین این که از جهات متعدد مساویند از جهات متعدد دیگر با هم اختلاف دارند. 3️⃣ اصل پوشش مخصوص خانمها نیست و بر مردان نیز تا حدودی لازم است[3]. 4️⃣ فلسفه پوشش برای بانوان به چند چیز برمی گردد. ▪️از جنبه روانی حجاب به بهداشت روانی اجتماع کمک میکند. ▪️از جنبه خانوادگی حجاب سبب تحکیم روابط افراد خانواده و صمیمیت کامل بین زوجین میگردد. ▪️از جنبه اجتماعی حجاب موجب حفظ و استیفای نیروی کار و فعالیت اجتماع میگردد. ▪️ به عبارت دیگر اسلام میخواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و ...، به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد واجتماع منحصرا برای کار و فعالیت باشد. ▪️بر خلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت جوییهای جنسی به هم میآمیزد. ▪️اسلام میخواهد این دو محیط را کاملا از یکدیگر تفکیک کند[4] 5️⃣ علاوه بر این دلیل لزوم پوشش بیشتر، ویژگی های خاصی است که در خانم ها وجود دارد؛ زیرا زن مظهر جمال و مرد مظهر شیفتگی است. قهرا به زن باید بگویند خود را در معرض نمایش قرار نده نه به مرد. لذا با این که دستور پوشیدن برای مردان (مثل زنان) مقرر نشده است عملا مردان پوشیده تر از زنان از منزل بیرون میروند، زیرا تمایل مرد به نگاه کردن و چشم چرانی است نه به خودنمایی، و بر عکس تمایل زن بیشتر به خودنمایی است نه به چشم چرانی. 6️⃣ نکته ی پایانی این که پوشش بیشتر زن، سبب میگردد تا ارزش زن در برابر مرد بالا رود. 7️⃣ اگر اسلام تاکید کرده است که زن متین تر و با وقارتر و عفیف تر حرکت کند و خود را در معرض نمایش برای مردان نگذارد برای آن است که بر احترام زن افزوده شود و همچون کالای بی ارزشی تلقی نگردد که به راحتی در اختیار همگان است. پی نوشت: [1] نساء، 1 ". [2] ترجمه المیزان، ج2، ص 416. [3] مثلا پوشش عورت واجب است و پوشش بقیه بدن در صورتی که در معرض نگاه نامحرم و سبب فتنه وفساد شود نیز واجب است مگر آن مقداری که به صورت متعارف (مثل سر و صورت) آشکار است. مسائل جدید، ج3، ص227 و 228. [4] مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج 19، ص 432.