#خانم_مربی #خاطرات_سعیده_صدیق‌زاده #مربی_پرورشی_دهه۶۰ (۱۵) ما در مدرسه برنامه ورزشی داشتیم و شعارمان "ورزش و ارزش " بود. یعنی ورزشی که منجر به معرفت شود، ارزشمند است. در برنامه صبحگاهی، ورزش را با دعای وضو تلفیق کرده بودیم و بچه‌ها همزمان با حرکات ورزشی، دعاها را با آهنگ خاص خودش می خواندند؛ وقتی دست راستشان را حرکت می‌دادند، می‌گفتند:" اَللّهُمَّ اَعْطِنی كِتابی بِيَميني" و موقع حرکت دست چپ می‌خواندند: " اللّهُمَّ لا تُعْطِنِی کِتَابِی بِشِمَالِی" و وقتی شانه ها را تکان می‌دادند، می‌گفتند: " لا مِن وَراءِ ظَهری وَ لا تَجعَلها مَغْلوُلَةً إلَی عُنُقی".‌ پاها را زمین می زدند و می‌گفتند:"اللّهُمّ ثَبِّتْنِی عَلی الصِّراطِ یومَ تَزِلُّ فیه الاَقْدَامُ" در آخر هم دست ها را بالا می آوردند و می گفتند:" قَوِّ عَلَی خِدمَتِکَ جوارحی، قَوِّ علی خدمَتِکَ جوارحی". هسته راویان نور بسیج دانشجویی https://eitaa.com/ravyanenoor 🍃🕊@ravyanenoor🕊🍃