استغفار ۷۰ بندی امیرالمؤمنین ع علامه نوری در کتاب دارالسلام می‌نویسد: امام رضا علیه‌السلام از پدران بزرگوار خود نقل می‌کنند که امام حسین علیه‌السلام فرمودند: روزی نزد امیرالمؤمنین علیه‌السلام نشسته بودم که عربی وارد شد و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! من مرد عیالمند و فقیری هستم و مالی که زندگی مرا کفایت کند ندارم. حضرت فرمودند: ای برادر عرب! چرا استغفار نمی‌کنی تا حالت نیکو شود؟ عرض کرد: زیاد استغفار میکنم، اما تغییری در زندگی ام پیدا نشده است. حضرت فرمودند: ای برادر عرب خدای متعال می‌فرماید: «فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً» (از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است) بعد فرمودند: چون به گناه بودن بعضی از اعمالت آگاه نیستی، استغفار تو ناقص است؛ زیرا از آنها استغفار نمی‌کنی و نتیجه نمیگیری. سپس فرمودند: اینک به تو استغفاری می‌آموزم که اگر آن را هنگام خواب بخوانی خدا به تو وسعت رزق عطا فرماید. دعا را نوشته، به اعرابی داده و فرمودند: شب، قبل از خوابیدن، این استغفار را بخوان و گریه کن. امام حسین علیه‌السلام فرمود: سال بعد اعرابی به خدمت حضرت آمد و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! خداوند به من نعمت‌های زیادی عطا فرمود. شتران و گوسفندانم آن قدر زیاد شده‌اند که محلی برای نگهداری آنها ندارم. آن حضرت فرمودند: ای برادر عرب! قسم به آن خدایی که محمد صلوات‌الله‌علیه را به نبوت برگزید، بنده‌ای نیست که با این دعا به درگاه خدا استغفار کند، مگر اینکه خدای متعال به برکت آن، گناهانش را آمرزیده، حوائجش را برآورده و به مال و اولادش فراوانی و برکت عطا فرماید. http://eitaa.com/razeroozi