#بخش_دوم 🔸 در عصر بانکداری آزاد، برخی از بانکدارانی که اسکناس هایی بسیار فراتر از ذخایر فلزشون خلق میکردن، هنگام مراجعۀ دارندگان پول‌های خصوصی به بانک‌ها، توان تبدیل پول به سکه‌های فلز رو نداشتن و از همین رو نیمی از بانکهای آزاد در این دوره به ورشکستگی کشیده شدند. 🔸 مشکل زمانی مضاعف شد که نه بانک مرکزی‌ای در کار بود تا به این بانک‌ها وام اضطراری بده، و نه بیمۀ سپرده‌ای وجود داشت که زیان سپرده‌گذاران رو به طور کاملی جبران کنه. ‏اینطور که گفته شده، تجربۀ نیویورک در زمینه بانکداری آزاد بهتر از ایالت‌های دیگر بوده و دارندگان پول‌های خصوصی با زیان کمتری مواجه شدند اما در نیویورک هم دارندگان پول‌های منتشرۀ بانک‌هایی که در سال‌های ابتدایی بانکداری آزاد به ورشکستگی کشیده شدند، زیان نسبتاً بالایی (حدود ۴۰ درصد) تجربه کردند. 🔸 در میانه‌های دهۀ شصت سده ۱۹ هم ریشه‌های این سیستم تضعیف شد؛ دوره‌ای که جنگ داخلی آمریکا شروع میشه، قیمت اوراق قرضۀ ایالتی (که بزرگ‌ترین دارایی بانک‌های آزاد بود) کاهش پیدا می‌کنه، و البته اعتماد تودۀ مردم (مهم‌ترین سرمایۀ بانکداران) هم نسبت به سیستم آزاد بانکی تضعیف میشه. 🔸 به نظر کاهش اعتماد عموم مردم در سقوط این سیستم رو نباید بی‌تأثیر بدونیم، اگرچه همۀ ماجرا رو هم توضیح نمیده. 🔸 اعمال کلاهبردارانه‌ای نظیر خلق بیش از اندازۀ پول فاقد پشتوانۀ فلز که تعهدات دشواری برای بانک مربوطه می‌آفرینه، و از طرف دیگه فقدان تدابیر سیاستی‌ای نظیر بانک مرکزی و بیمۀ سپرده، اعتماد تودۀ مردم نسبت به بانکداران (که گرانبهاترین سرمایۀ سیستم بانکی شمرده میشه) رو از بین می‌بره و موتور بحران‌های بانکی‌ای نظیر ویسکانسین ۱۸۶۱، ایندیانا ۱۸۵۴ و.. رو سوخت‌رسانی میکنه. ▫️کارخونه __________ ✊نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا 📡 @reba_ir