🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_نونزدهم اشڪش چڪید با بغض رو ڪرد بہ من ڪہ سوزش پیاز رو بہونہ ے تمام اشڪام ڪرده بودم ،اشڪ دلتنگے،اشڪ دلسوختگے ... -هژیر خیلے سختے ڪشید ،یہ وقتایے از درد سرش رو مے ڪوبید بہ دیوار ...خون میومد نمے تونستم ڪنترلش ڪنم ...وقتے موجے مے شد ڪمربندش رو در میاورد و تا مے تونسٺ میزدم و داد و بیدا مے ڪرد ،بعد هم با گریہ مے شست ڪنارم و ڪلے ازم معذرت میخواسٺ .هیچ وقت نمے تونستم درد ڪشیدنش رو تحمل ڪنم شروع ڪرد بہ گریہ ڪردن ،ڪل وجودم لرزید از گریہ هاش ،حرف قبلیم رو پس مے گیرم این زن خیلے رنج ڪشیده بود . -یہ وقتایے خودم دعا مے ڪردم شہید شہ ،آخرشم دعامون برآورده شد .خدا بہمون بچہ نداد چون اگہ مے داد نمے تونستم ڪامل و جامع ڪنیزے هژیر رو ڪنم . هیچ وقٺ نشنیدم ڪہ هژیر از خدا گلہ ڪنہ ،همیشہ توڪل مے ڪرد بہ خودش ،منم وقتے بریدم بہ خدا توڪل میڪردم ما ڪردا بہ امید میگیم هیوا اسم ڪردیہ ،همیشہ بہم مے گفت هیوا ڪژال ...هیوا صداے در میاد ،نگاهے بہ حیاط میڪنم ملکا بود . -اینا رو گفتم ڪہ بگم امیدتون بہ خدا باشہ ملڪا وارد خونہ میشہ و بلند سلام میڪنہ،مامان فرشتہ جواب سلامش رو میده ...ملڪا میاد تو پذیرایے بلند میشم ،پیچ و تابے بہ دامنم مے افتہ ڪاسہ و سینے رو بر میدارم و بہ سمٺ آشپزخونہ میرم ،ملکا سلام اختصاصے بہ من میڪنہ و چادر تا ڪرده اش رو مرتب تر میڪنہ بعد جلو میره ڪنار ڪژال خانوم . -سلام خالہ ڪژال از این طرفا -دیگہ شما نمیاے من باید بیام -ببخشید واقعا خالہ وقٺ ندارم روبہ روے آیینہ قدے میشینم و با انگشتم بازے میڪنم .دامݧ پر از پیچ و تابم و مرتب میڪنم .ملڪا جلو میاد روبہ روم میشینہ دسٺام رو مے گیره : پناه نگاهے بہش میڪنم و از نگاه نافذش فرار میڪنم : مے خواے با سلمان ازدواج ڪنے؟ سرے تڪون میدم و دوباره بہ خودم توے آیینہ نگاه میڪنم:پس محمد حسین چے؟ -محمد حسین شہید شده -خاطراتش چے؟ ساڪت میشم و دست هام رو از لاے دستاش بیرون میڪشم .بلند میشم و بہ سمٺ در میرم :پناه سرجام مے ایستم : اگہ با سلمانم ازدواج ڪردے داداشم رو فراموش نڪن چقدر مظلومانہ التماس ڪرد از اتاق بیرون اومد ،من باید محمد حسین رو فراموش مے ڪردم مگر نہ دیونہ میشدم . نمے دونم چرا لحظہ آخر ڪہ باید آماده بشم براے عقد ،ملڪا اینطورے آزارم داد .سلمان و خانواده اش منتظر عروسشون بودن و من در فڪر محمد حسین . **** محمد حسین شیر آب رو باز ڪردم و لیوان آبے خوردم ،بہ ڪابینت تڪیہ دادم .از وقتے از خانواده م جدا شدم اصلا حوصلہ هیچ ڪسے رو نداشتم اے ڪاش هیچ وقٺ زنده نمے موندم.بہ سمت اتاق میرم زیر پتو مے خزم و خمیازه اے میڪشم ،ڪل دیشب خوابم نبرد تو فڪر پناه بودم ،بہ فڪر ملڪا بہ فڪر مامان فرشتہ ! چقدر دلم براے مہربونے هاشون تنگ شده بود ،براے دلسوزے هاشون .خانواده ڪہ ڪنارت نباشن مے میرے از غصہ .چقدر این قرص خواب آوره ،از دنیا مے برے از همہ دنیا ..! مجید وارد خونہ میشہ و چندے بعد صداے صحبت ڪردنش بلند میشہ ،در رو باز میڪنہ . -بلہ سرهنگ ...الان اینجام...محمد حسین خوابہ ..چے دروغ میگین ؟! نہ منظورم اینہ ڪہ باورم نمیشہ ..پناه خانوم ؟ گوشام تیز میشہ ،اسم پناه رو ڪہ میشنوم اعصابم خرد میشہ . -با سلمان؟...دروغ میگین ..نہ یعنے باورم نمیشہ حالا دیگہ میشینم روے تخت این قرص لعنتے هوش و حواسم رو گرفتہ دستے بہ صورتم مے ڪشم . -امروز؟ سرهنگ پس شما چے ڪار مے ڪردین؟..بہ خدا محمد حسین بفهمہ زمین و زمان و بهم میدوزه ... از جا بلند میشم ،درست فڪر ڪرد ،بہ مولا قسم زمین و زمانو بہم میدوزم ،از جام بلند میشم در رو باز میڪنم ،تفنگ مجید رو بہ سرعت میگیرم ،فرصت واڪنش رو بہش نمے دم .فقط وقت میڪنہ برگرده ،تفنگ رو مسلح میڪنم 🌺🍂ادامه دارد..... ❌کپی رمان بدون اجازه ممنوع❌