حفظ نمادها ارزشمند است. پیرمردی که ۸۵ سال دارد و اهل بصره است از عشق و وابستگی‌اش به امام حسین علیه السلام می‌گوید... حکایت این مرد بسیار شنیدنی بود، مرد باصفا و با مرامی که ۵۰ سال پیاده‌روی اربعین شرکت کرده بود، آن هم نه فقط مسیر نجف تا کربلا را بلکه شروع حرکتش از بصره (محل اقامتش) بوده؛ در واقع این مرد نازنین هرساله ۴۰ روز پیاده‌روی داشته است، می‌گفت حرکتشان را طوری تنظیم می‌کنند که روز اربعین را کربلا باشند و روز بعد از اربعین هم مسیر کربلا به نجف را با پای پیاده برمی‌گردنند تا در روز ارتحال پیامبر (ص) در نجف و در جوار امیرالمؤمنین باشند. وقتی از خاطراتش می‌گفت تازه متوجه می‌شدی که امام حسین علیه السلام چه عاشقانی دارد؛ می‌گفت در زمان صدام نمی‌شد روز پیاده‌روی کرد و اگر متوجه می‌شدند که قصد پیاده‌روی اربعین را کردی، گردنت را می‌زدند (تعببر خودش همین بود و با دستش هم به گردنش اشاره کرد) به همین خاطر شبها پیاده‌روی می‌کردند؛ اینو که گفت، ازش پرسیدم: خب! شما اگر روز حرکت می‌کردید کسی چه می‌فهمید که شما چیکار میکنید و کجا ‌می‌خواهید بروید!؟ برگشت نگاهی به پرچم و علم سبز بزرگی که در دست داشت انداخت و گفت که با این پرچم همه‌ متوجه می‌شوند که من قصدم رفتن به کربلاست... تازه متوجه شدم که چقدر برای این پیرمرد حفظ نماد مهم است و به نظرم هم حق با ایشان بود که زیارت و پیاده‌روی اربعین بدون این نمادها نمی‌توانست جهانی شود‌. @Resalatona