📜پای درس امیر عارفان 🔸درس چهارم: در پیشگاه خدا مسکین متضرع باش ✨«و وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکینًا لَکَ مُتَضَرِّعا اِلَیْکَ راجِیًا لِما لَدَیْکَ ثَوابِی» «رو به‌ رویت ایستاده‌ام، در حالی‌که مسکین توام. متضرع به سو‌ی تو آمده‌ام، به امید آن‌چه تو به من می‌دهی» از خودم می‌پرسم: «تو با چه حالی به درگاه الهی می‌رسی؟ بیچاره‌گی‌ات را دیده‌ای؟هیچ بودنت را؟ در پیشگاهش متضرع بوده‌ای؟ عجز و ناتوانی، نداری و هیچ بودنت را با اشک و دستهای بالا رفته به‌ سویش ابراز کرده‌ای؟» یاد مادربزرگ می‌افتم. می‌گفت: «ننه دستاتو ببر بالا. خدا دست بالا رفته رو خیلی دوس ‌داره». خودش هم بعد نماز، دستهایش بالا می‌‌رفت. گونه‌هایش خیس اشک می‌شد. آن‌ روزها نمی‌دانستم چرا خدا دستان بالا رفته‌ را دوست دارد. ✍ 🔰مجموعه ادبی روایتخانه🔰 ○● @revayat_khane ●○