🍃فقره ای از زیارت جامعه کبیره:
💠《مِنَاراً لِلبِلَادِه》💠
✅ آن وقتها در ورودی شهرها اطراف شهرها یک ستونهایی علم میکردند بالای آن ستونها شبها آتش میکردند که مسافرین و ره گذارها از دور آن شعله را ببینند و بیایند به سمت آبادی هر کس به سمت آن ستونها و شعلهها میرفت به آبادی میرسید هر کس نمیرفت به آبادی نمیرسید از آبادی دور میشد آن ستونها را به فارسی گلدسته میگویند گل یعنی آتش دسته هم یعنی جایگاه گل دسته یعنی جایگاه آتش الآن گلدسته اسم بی مسمایی شده عربها میگویند مَنار که همان گلدسته است یعنی محل نار محل آتش.
🔸اهل بیت میگویند ما حکم منار را داریم یعنی هر کس بیاید سراغ ما به آبادی میرسد زندگی اش آباد میشود دنیایش آباد میشود آخرتش آباد میشود و هر کسی از ما فاصله بگیرد از آبادی فاصله گرفته است آباد نخواهد شد رنگ آبادی نخواهد دید به ویرانی خواهد رفت.