با مرگ امثال ناصر ملک مطیعی چه باید کرد؟ وقتی تبلیغ نوستالژی شدت می گیرد فقط دهه شصت عزیز نمی شود دهه چهل و پنجاه هم عزیز می شود. اکنون تنها پاسخ جریان انقلاب در فضای تبلیغاتی سنگین برای بازیگران قبل از انقلاب این است که بگوید جریان افراطی و معترض به انقلاب مانند مخملباف و میرحسین موسوی هنرمندان قبل از انقلاب را خانه نشین کرد نه ما! پس ادامه این خانه نشینی هم را کجا باید دید؟! این پاسخها از سر ناتوانی است. اصل موضوع این است که این بازیگران نباید اینقدر محبوب باشند. اینها افراد کم اعتقادی هستند که وقتی فرصت برایشان فراهم بود از ابتذال فرار نکردند و اکنون البته باید توبه آنها را پذیرفت و مانند گذشته با آنها رفتار نکرد و شایسته بود مانند بسیاری دیگر که اجازه فعالیت پیدا کردند به سینما راه پیدا می کردند و با محدود شدن به محبوبیت آنها اضافه نمی شد. اما نباید آنها را قهرمان و اسطوره و نماد مردانگی! نامید. مردانگی ارزش بالاتری است که باید الگوهای مناسب خود را بیابد. در حالی که نسل امروز شیفته قهرمان های پوشالی است. اکنون برای اقامه حد وسط مسیر دشوار شده است. چه باید کرد که شخصیتهای سیاه و سفید ما رنگی نشوند و در حد خود باقی بمانند؟ قهرمان های واقعی کجا هستند؟