◇• برگ‌دوم سیاهه . . بسم ربّ راهت را با صبر آغاز نمودی و آن را آذوقه‌ی راهت کردی؛ تا درمسیر پرفراز و نشیب علم اندوزی، و فتح و گسترش سایه‌ی با برکتش قدم برداری. اما، تنها سلاح تو صبرِ راه نیست! آن هنگام که به قصد برداشتنِ سنگ‌های ریز و درشتی که مانع صعودت شدند، دستِ یاری هم‌مسیران خود را فشردی و هم‌پیمان شدی در مسیر این صعود؛ توشه ای دیگر را به بارِ سفرت اضافه کردی؛ ناچاراً... و ناچاری از بهره گیریِ آن؛ تا بتوانی با کمک آن علم را از دلِ سنگ و آسمان و میان ستارگان خارج کنی. و چه باک از برگرفتن از میان اندوخته‌های دوستانِ راه، که ذهن را به مانند پهنای آسمان می‌گستراند و چشمه های اندیشه را به غلیان وامی‌دارد. آری تو ناگزیری از طلب‌ شُور از همراهانِ راهت تا برتو سهل شود رسیدن به شهدِشیرین‌ِ علم. ____💠 @Rezvaninstitute