بسم‌ربّ‌الرحیم
..
از آن‌هنگام که مشورت گرفته بود، اطرافش را جور دیگری می‌دید.
شب هم انگار مثل روز روشن شده‌بود؛ ستاره‌ها و هوهوی باد هم راه را نشان می‌دادند.
و ماه، چراغِ راه تاریکش شده‌بود!
.
این‌بار بهتر می‌دانست از کدام مسیر باید پیش برود و از کدام گذرگاه‌ها بی‌تفاوت گذر کند.
و حتی از بعضی‌ها با همه‌ی زیبایی و سرسبزی‌شان عبور کند تا از مسیرش غافل نشود...
پ.ن:
امام‌حسن‌ع: هیچ قومی با بکدیگر مشورت نکردند مگرآنکه به راه پیشرفت خود رهنمون شدند./ تحف‌العقول. ص۲۳۳