📛بیماران عارف یا عارفان بیمار⁉️‼️
در دهه های اخیر، پیوند عرفان و درمان از موضوعات مورد توجه بوده است، زیرا یکی از راه های پیشگیری و درمان بیماری های بیشمار امروزی، توجه به معنویت و عرفان است. در تأثیر معنویت بر درمان انسان، بحث هایی مطرح شده که می توان امکان تأثیر بر ذهن و روان یا جسم را تأیید کرد. بیشتر بیماری ها ریشه در روان دارد و عارفان سعی کردند مشکلات روحی و روانی دیگران را با عرفان پاسخ گفته و بیماری های تنی را روان تنی نمایند. برخی از نویسندگان غربی نیز سعی دارند از عرفان برای درمان بیماری ها بهره ببرند. برخی دیگر با پیروی از یک اصل عرفانی که ناظر به تقدم شعور بر ماده است. ماده را نمود شعور دانسته و ادعا دارند اشکال گوناگون ماده چیزی نیست مگر نمود قابل مشاهد این شعور و اولویت با شعور است و می توان با تئوری شعور به اصلاح ماده پرداخت. اما این تئوری هنوز به اثبات نرسیده است.
در فرادرمانی که زیر مجموعه کیهانی است ادعا می شود از روش اتصال به شعور کیهانی برای درمان بیماری استفاده می شود و این درمان شعوری را مقدمه عرفان معرفی می کنند، چون موجب تحول فکری و بینشی بیمار و تحولات درونی و رسیدن به روشن بینی می شود. در این روش که ادعای درمان همه بیماری ها را دارد با آموزش اتصال به شبکه شعور کیهانی سیر درمان و تحول جسمی و روحی آغاز می شود. اما با توجه به نتایج قابل مشاهده در بیماران می توان به بررسی این روش مدعی عرفان درمانی پرداخت، نکات زیر در این روش قابل توجه است:
1. آنچه موجب گرایش اکثر افراد به این شبه عرفان می شود، درمان بیماری است نه گرایشات معنوی. اکثر کسانی که در کلاس های حلقه حضور پیدا می کنند به امید درمان بیماری هایی هستند که از راههای دیگر به نتیجه نرسیده و یا نیاز به صرف وقت و هزینه داشته است و به امید درمان سریع و آسان که ادعای مسترها برای جذب افراد است، وارد این جریان شده اند.
2. روش فرادرمانی و اتصال حلقه، فرایندی کاملا ناشناخته و مبهم است که توسط هیچ منبع علمی و موثقی تایید و حتی مورد آزمایش علمی قرار نگرفته و مشخص نیست در این روش برای درمان بیمار از چه فرایندی استفاده می شود. تشابه این روش درمانی با انرژی درمانی (اتصال دور و نزدیک) گمان یکسان بودن فرادرمانی با انرژی درمانی را تقویت می کند، انرژی درمانگران قرن هاست که این شعور مندی را انرژی مطرح کردند و می گویند انرژی از راه دور با نیت ذهنی درمانگر کنترل شده به شخص بیمار می رسد و می تواند عضو بیمار را شناسایی و فرایند درمان را پیش ببرد که البته اثبات علمی نشده و مورد تأیید نیست. اما طاهری مدعی است فرادرمانی انرژی درمانی نیست و روشی کاملاً متفاوت از آن است که با ارتباط با شعور کیهانی عمل می کند که این ایده ای غیر علمی است و هنوز بررسی علمی در این مورد صورت نگرفته و فرایند آن نشناخته و عوارض و آسیب های وارده غیر قابل کنترل و درمان است.
3. عوارض فرادرمانی غیر قابل پیش بینی و حتی کنترل است. مسترها با اجرای این روش روی فرد، نه می دانند چه تأثیری خواهد گذاشت و نه عوارض را می توانند کنترل و یا درمان کنند بنابراین آسیب های وارده در این روش را برون ریزی می نامند تا هر اتفاقی برای بیمار با این ادعا قابل توجیه باشد.
4. در فرادرمانی ادعا می شود، تمام بیماری ها در اثر رسوخ جن و روح سرگردان در بدن فرد است و باید با فرادرمانی این موجودات از بدن فرد خارج شود، همین ادعا موجب ایجاد مشکلات روحی و روانی، توهمات دیداری و شنیداری و ترس های شدید در بیمار می شود که خود آسیب های جدی و غیر قابل درمان در پی دارد. از طرفی دیگر مسترها با باور توانایی و قدرت ماورایی، به خود اجازه می دهند این روش را بر روی افراد در هر قشر و هر سن، با اجازه و بدون اجازه از راه دور و نزدیک اجرا کنند که موجب آسیب های فراوانی می شود.
5. با بررسی افراد آسیب دیده از این روش، می توان دریافت، این روش، درمانی در پی نداشته و فقط منجر به حذف علائم بیماری و تسکین موقت درد می شود که در اکثر موارد بیماری بعد از مدتی با شدت بیشتر برگشته و موجب آسیب های غیر قابل درمان شده است. زیرا بیماری با حذف علایم مخفی به پیشرفت ادامه داده است. افرادی هم که ادعای درمان شدن دارند هنوز در کمون بیماری هستند و مشخص نیست بیماری در چه زمانی و با چه شدت و آسیبی باز می گردد.
6. برخی بیماران روحی و روانی که ادعای درمان با فرادرمانی را داشته اند، در اثر تلقین پذیری (که یکی از روش های به کار رفته در فرادرمانی است) بهبود نسبی یافته اند. تلقین درمانی روشی است که در روانپزشکی برای درمان بیماران روحی و روانی استفاده می شود و در مواردی نتیجه بخش است و ارتباطی با فرادرمانی ندارد.
7. با توجه به عدم اطمینان و تأثیر مثبت این روش بر بیماران متأسفانه ادعای درمان شگردی است که در این فرقه برای جذب افراد استفاده می شود و اخیراً با راه اندازی سایت ه