🔴نگاهی به سیرک سفیر انگلیس در شب یلدا نجات آینده با درس تاریخ 🔺شب یلدا آیین اختصاصی ایرانیان است که از دیرباز تاکنون برای مردم ما حاوی مفاهیم فرهنگی و معنوی بوده و هر سال در خانه‌های ایرانیان برگزار می‌شود. توجه به این آیین اختصاصی امسال در دستور کار وزارت خارجه انگلیس و آمریکا قرار گرفت و ویدئوهایی از رقص سفیر کلاش انگلیس پای میزی پر از نمادهای یلدایی ایرانی و انار دان‌کردن سخنگو و چند دیپلمات وزارت خارجه آمریکا در این شب منتشر شد. 🔹 در این ویدئوها نمایندگان ۲ کشوری که دارای سابقه جنایات تاریخی نسبت به ملت ایران هستند، با سوءاستفاده از سرمایه‌های فرهنگی ملت، به همراه دست گذاشتن روی نمادهایی که در رسانه‌ها به عنوان اختلافات مردم عادی با حاکمیت معرفی می‌شوند مثل رقص و ترانه صادق بوقی، مزورانه مدعی نزدیکی به ایرانیان شدند. هدف این شیادها واضح است؛ پررنگ کردن گزاره «برای ما مردم ایران با جمهوری اسلامی یکی نیستند» و به زعم خودشان ایجاد شکاف بین ملت و حاکمیت ایران یا شاید در اصل منحرف کردن توجه رسانه‌ها از فضای انتقادی شدیدی که بین بسیاری از مردم دنیا علیه حمایت‌شان از رژیم صهیونیستی ایجاد شده، اما چه چیزی در این طرف ماجرا وجود داشته که اینان را امیدوار به تحقق اهداف‌شان ولو به قیمت دلقک ‌بازی کند؟ 🔹پاسخ عبارتی است که زیاد شنیده‌ایم اما پاسخ چندانی برای چرایی و چگونگی‌اش ندیده‌ایم. «ضعف حافظه تاریخی» یا فراموشکاری تاریخی آن چیزی است که این اراذل همواره روی آن دست گذاشته‌اند. این ضعف آنقدر مهم است که حتی می‌تواند برای یک ملت به پاشنه آشیل تبدیل شود و تمام اقتدار سیاسی، نظامی و امنیتی را کم‌اثر کند. 🔹چندی پیش در دبیرستان با بچه‌ها تریبون آزاد برگزار کردیم. باید بگویم خیلی از حرف‌های‌شان بر گزاره‌هایی سوار بود که نه از تاریخ که از یک سری تخیلات و تحریفات نشأت می‌گرفت. مانند اینکه جمهوری اسلامی شروع‌کننده جنگ و دشمنی با آمریکا و این همه تحریم و تنش بوده، انگلیس نقش زیادی در عمران مناطق نفت‌خیز ایران و رفاه مردمش داشته، حامی مشروطیت بوده و... 🔹این جملات غریبه نیست و برای خیلی از ما پیش آمده در محافل فامیل و آشنا و فر تاکسی و‌ مترو از افرادی بشنویم. البته آمریکا و انگلیس به خاطر بدسابقگی در ارتکاز ایرانیان بسیار منفور هستند و حتی اگر برخی مردم دلیل این نفرت را دقیق ندانند، نمی‌توانند حس خوبی نسبت به آنان پیدا کنند اما خیلی از نوجوانان و جوانان ما که نه اطلاع چندانی از جنایات تاریخی آمریکا و انگلیس درباره ایران دارند و نه این ارتکاز جمعی به آنان منتقل شده، برای‌شان باورکردنی نیست این دلقک انگلیسی که دارد پای سفره یلدا با آهنگ صادق بوقی می‌رقصد و «تو شب یلدای منی» می‌خواند مامور سازمان جاسوسی ام‌آی سیکس باشد؛ یا در پس پرده انار دان‌کردن سخنگوی وزارت خارجه آمریکا چه سیاستی نهفته است. 🔹ناگفته پیداست کنش و احساس جامعه نسبت به وقایع حال و آینده‌اش چقدر مهم است و درک تاریخی او می‌تواند منشأ عملکردش باشد و اگر این درک مبتنی بر شناخت صحیح دوست و دشمن و منافع و مضار ملی نباشد، می‌تواند در بزنگاه‌ها عملکرد او را در جهت منافع دشمنان و بدخواهانش و بر خلاف منافع ملتش تنظیم کند. 🔹باید اعتراف کرد در کشور ما سواد تحصیلی به هیچ وجه تضمین‌کننده سواد تاریخی نیست و دشمن همواره بویژه در سال‌های اخیر از همین خلأ بهره برده است. سفیر انگلیس می‌داند نسلی که او رویش حساب کرده از نقش انگلستان در قحطی بزرگ منجر به‌ قتل‌عام میلیون‌ها ایرانی در سال ۱۲۹۶ شمسی، نفوذش در ماجرای جدایی آذربایجان و افغانستان و بحرین از ایران، قضیه قرارداد ننگین دارسی و نفت‌دزدی از کشور، دزدی آثار باستانی، کودتا و نقش مستقیم انگلستان در کودتای ۲۸ مرداد، نقش در تأسیس و تقویت سازمان مخوف ساواک، کمک مالی و تسلیحاتی و اطلاعاتی به صدام در جنگ تحمیلی... و بسیاری جنایات قبل و بعد از انقلاب آنان خبر ندارد و با لودگی یلدایی او ذوق خواهد کرد. 🔹اما این خلأ را کجا باید پر کرد؟ راه چاره این مساله مثل بسیاری از مسائل بازگشت به آموزش‌و‌پرورش و توجه بیشتر به فرزندان این مملکت است که ۱۲ سال از عمر خود را پشت میز و نیمکت‌های مدارس می‌گذرانند و توقع است حداقل نیازهای مربوط به هویت ملی خود را همین جا برطرف کنند. جایی که باید مواریث هویتی جامعه به نسل آینده منتقل شود و ابعاد ‌شناختی و عاطفی هویت ملی را بسازد، آموزش‌و‌پرورش است. ادامه👇👇👇