💠 عزاداری ما برای تمام اهل‌بیت و معصومین(ع)، باید به درک مسئولیّتی که نسبت به امام زمانِ خود داریم، منجر شود‼️
🖤 هرچند تمام امامانِ اهل‌بیت(ع) در زمان خویش، غریب بوده‌اند یعنی مرتبه و منزلت ایشان، آن‌گونه که باید، شناخته نشده است، امّا بسیاری از ما ایرانی‌ها گمان می‌کنیم غریب‌ترین امامِ ما، امام رضا(ع) است که از وطن خویش جدا شده و به خراسان آمده و در آن‌جا شهید شده و بدن مطهّرش دور از وطنش به خاک سپرده شده است.
🔰 امّا حقیقت این است که امام حسن مجتبیٰ(ع)، بسیار غریب‌تر بوده و هستند. ایشان در خلافت کوتاهشان، تنها و بی‌یاور ماندند. صلحِ ناخواسته( به خاطر بی‌وفاییِ یاران و تنها شدن)، بر ایشان تحمیل شد. بعد از آن صلحِ ناخواسته هم، از جانب ناهمراهان و متعصّبانِ خوارج، مورد اهانت قرار می‌گرفتند. امام مجتبی(ع) حتّی در خانه‌ی خود هم غریب بود. همسرش دشمن و قاتلِ او شد.
⚔ بعد از شهادت هم، جنازه‌ی ایشان تیرباران شد و اجازه‌ی دفنِ پیکر مطهّر ایشان در کنار مرقدِ جدّشان رسول الله(ص) داده نشد. اکنون هم قبر امام مجتبیٰ(ع) غریب است و گنبد و بارگاه و زائری ندارد. امام حسن(ع)، حقیقتاً «غریب اهل‌بیت(ع)» است. اکنون حتّی نامِ نیکوی «حسن» هم در شناسنامه‌های فرزندانِ ما، کمتر به چشم می‌خورد!
🔴 امّا امام زمان ما، از امام حسن(ع) هم غریب‌تر است. اگر این گونه نمی‌بود، مجبور به غیبتی طولانی نمی‌شد. قطعاً امامِ ما، دلِ آرامی در این غیبت طولانی ندارد! مهدی فاطمه( سلام الله علیهما)، حتّی در غربت و تنهاییِ خود( مانند امام حسن(ع))، برادرانی چون امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) و خواهری غمگسار چون زینب کبری(س) را در کنار خود ندارد!
🔳 امامِ زمانِ ما، حتّی از قبل از تولّد، در معرض خطرِ شهادت قرار داشت و دشمن برای این مولودِ عظیم( که خبر تولّد و ظهور و عدالت‌گستری‌اش داده شده بود)، کمین کرده بود. این غریب‌ترین امام، در غربتِ شهر سامرّا، در منطقه‌ی تحت کنترل دشمن، در خانه‌ی پدر مظلوم و غریبش( که پیوسته تحت نظر بود و بارها به زندان‌های طاغوت‌های عبّاسی رفت)، به دنیا آمد و آن قدر مخفی و غریبانه، کودکی خود را گذراند که حتّی عمویش( جعفر کذّاب) و حتّی ابوالادیان( خادم بیتِ امام عسکری(ع)) و نزدیک‌ترین شیعیان، تا روز شهادت پدرش( یعنی تا پنج سالگی‌اش)، وجودِ عزیزِ او را ندیده بودند!
⏳ اوّلین جلوه‌ی آشکار امام زمان(عج)، در پنج سالگی، در روز شهادت پدری که 28 سال بیشتر نداشت، برای نماز خواندن بر جنازه‌ی پدر، برای خواصِّ شیعیان و آن هم به صورت بسیار کوتاه، اتّفاق افتاد.
♨️ و بلافاصله( به خاطرِ در خطر بودنِ جانِ مبارکش)، به سردابِ خانه رفت و از نظرها غایب شد. این غُربت و مظلومیّتِ امام زمان(عج) را در فضای حرم امام عسکری(ع)( که خانه‌ی آن حضرت بوده و همچنان در شهر سامرّا غریب است) و در محلّ سرداب مقدّس، با جان و دل می‌توان احساس کرد.
📨 از آن پس، تا مدّت 69 سال، امام زمان(عج) فقط با یکی از خواصّ شیعیان( نایب خاصّ) در ارتباط بودند و سفارشات لازم را از طریق او به مردم می‌رساندند.
📚 بخشی از مقاله‌ی #آشنای_غریب (از مجموعه آثارِ #جبهه_مقاومت_فرهنگی_رویین_دژ)
🔺 @RooyinDezh