‌ 🔖 نکات آیه‌ی ١۴۰ سوره‌ی آل‌عمران: 🔹 «یمسسْ»: فعل مضارع مجزوم (به خاطر شرط)، از مصدر «مسّ»، ریشه‌ی «مَسَسَ» به معنی «برسد، برخورد کند». 🔸 «قرح»: جراحت، زخم، آسیب. 🔹 «مسَّ»: فعل ماضی از مصدر «مسّ» به معنی «رسید، برخورد کرد». 🔸 «نداولُ»: فعل مضارع از مصدر «مداوله» باب «مفاعله»، ریشه‌ی «دَول» به معنی «می‌گردانیم». 🔹 «یعلمَ»: فعل مضارع منصوب از ریشه و مصدر «علم» به معنی «بشناساند، معلوم کند». 🔸 «یتّخذَ»: فعل مضارع منصوب از باب افتعال، مصدر «اتّخاذ»، ریشه‌ی «اخذ» به معنی «بگیرد». 🔹 «شهداء»: جمع «شهید» به معنی «گواهان». ⚠️ نکته❗️ فرق «شهید» و «شاهد» در زبان عربی، در این است که «شاهد» به صورت اتّفاقی، صحنه را دیده است ولی «شهید»، به قصد دیدن، در صحنه حضور یافته. #کلاس_قرآن_مجازی #جبهه_مقاومت_فرهنگی_رویین_دژ 🔺 @RooyinDezh