وقتی روشن شد روح شما، خود شماست و بدنتان ابزارِ روح شما است؛ پس اگر تمام توجّه شما به بدنتان باشد، از خودتان غافل و از كمالات روحي تان محروم مي شويد زیرا نظرتان را به چیزی انداخته اید که ابزار شما است و نه حقیقت شما، مثل آن است که توجه خود را به بیگانه بیندازیم. در همین رابطه مولوي توصیه می کند : در زمين مردمان خانه مكن كار خودكن كار بيگانه مكن كيست بيگانه؟ تن خاكي تو كز براي اوست غمنـاكي تـو بدن شما ابزار روح شماست. اگر تمام وقتتان را صرف بدنتان كرديد، به واقع به خودتان نرسيده ايد. اگر کمی به خودتان دقّت كنيد إن شاء الله از همين حالا متوجّه مي شويد كه راه ارتباط با دنيايِ بزرگ ترِ عالمِ معنا، در درون شما باز است و از طريق روح خود می توانید با دنيايی بزرگ تر از دنیای مادی مرتبط شوید و در آن حالت روحتان احساس وسعت و تعالي مي كند، ولي وقتي ارتباطتان با عالم غیب قطع و كم رنگ شود، مثل آدم هاي خسته ی افسرده ی پرمدّعايِ خودخواه مي شويد. كسي كه راه به عالم غيب برايش باز شود - به جهت عظمت عالم غیب- شدیداً متواضع مي شود. امام خميني«رضوان الله تعالی عليه» مي فرمودند: «اگر به من بگویند خدمتگزار، بهتر است از این که بگویند رهبر»16 چون حضرت امام راه عالم غيب را به روي خود باز كرده بودند و امور دنیا را چیزی نمی دیدند که با داشتن آن امور خود را بزرگ بدانند. مواظب باشید که نگوييد ما فعلاً جوان هستيم بگذاريد در حال و هواي جواني بمانيم و حالا اين حرف ها براي ما زود است. این فکر موجب می شود که به شدت از رسیدن به حقیقت عقب بیفتید و هرگز به آن کمالاتی که باید برسید، دست نیابید چون خود را به کارهای بیهوده عادت می دهید و تا آخر همین عادت ادامه می یابد. عزيزان! چه اشکال دارد که در جواني در عین آن که بازی می کنید، بزرگ باشيد و بزرگي كنيد؟ بايد كاري كنيد كه دلتان آلوده نشود وگرنه از ارتباط با غيب بي بهره می مانید. ارتباط با عالم غيب شما را از بسياري از مشكلات نجات مي دهد. شما باید بيش از آن كه به عالم مادّه و دنيا توجّه داشته باشيد، با عالم غيب ارتباط داشته باشيد و از طريق انجام دستورات دين این ارتباط را پیدا کنید. نماز كه مي خوانيد دل خود را متوجه عالم غيب کرده اید و خود را در آن عالم برده اید، زیرا روشن شد توجّه به عالم غيب باعث مي شود كه منِ شما در آنجا باشد و آنجايي شود، هر چند بدنتان در روي زمين است.