🔺بخشی از محورهای گفتگوی استاد حسن عباسی در برنامه جهان‌آرا با موضوع: کارنامه انقلاب 🔸 بخش یکم 💬 آزادی سیاسی را چه در «آزادی بیان» یا چه در »تنوع گروه‌ها و احزاب در کشور» در کشور ما اصلاً قابل قیاس با پیش از انقلاب نیست. 💬دو سنجه را مدنظر داریم. 🔸سنجه اول: قانون است. قانون اساسی و یک سلسله قوانین دیگر که آزادی اجتماعی و اقتصادی و سیاسی را حد می‌زند؛ خوب یا بد، قانون‌گرایی یک اصل است. 🔸توجه به قانون و تبیین آزادی‌های سیاسی اجتماعی فراتر از قانون. گاهی قانون در جایی ساکت است اما شرع و انصاف و حیاء برا اسنان حد می‌زند. 💬 از سال 83 تاکنون، بیش از 28 پرونده جدی در جمهوری اسلامی داشته‌ام که شاکیانم از وزیر به بالا بوده‌اند، و همیشه یک پای من دادگاه بوده است. و امسال به شکایت برخی وزرا بازداشت شدم که رسانه‌ای نشد. 💬 فرض ما بر این است که حفظ جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است. حفظ قانون جمهوری اسلامی نیز یک شرط است. اگر با همین قانون جمهوری اسلامی حکم اعدام من هم صادر بشود حفظ نظام جمهوری اسلامی ‹که شامل نهادهای گوناگون آن و حفظ مردم و حفظ تمامیت ارزی و..› محسوب می‌شود از اوجب واجبات است. 💬 امروز کدام جناح سیاسی می‌تواند ادعا کند تصمیم‌های 40 سال دیگر جمهوری اسلامی را در 140 زیرنظام را در افق‌های 10-20-30 ساله چیست. من منتقد سیاسی یا روزنامه‌نگار نیستم اگر من رئیس جمهور یا وزیری را نقد میکنم، دیکترین تفکر او را مستند نقد می کنم و نشان میدهم که چه چیزی به جایش باید. 💬 میدانی که من برای خودم تعرفی کردم، میدان جهاد کبیر است یعنی عدم تبیعت از قواعد شکست خورده در تمامی 140 زیرنظام. وقتی آمدید این 140 زیرنظام را به چالش بکشانید، باید ادبیات‌تان تهاجمی باشد. 💬 به عنوان یک معلم استراتژی، که روی بنیان‌های نظری با تیم‌های حرفه‌ای کار کارشناسی صورت می‌دهم حسب وظیفه باید آزیر خودم را بکشم و هزینه‌اش را هم بدهم. از استهزا و تمسخر و مواجهه‌های تخریبی ضدانقلاب و لیبرال‌های درون نظام. مرجع نشر سخنرانی‌های استاد حسن عباسی 🌐 @dr_abbasi