[صفحه۲از۲] 🔹آمریکایی‌ها مدت‌هاست از توانایی‌های مهلک نیروهای نظامی ما آگاه هستند و برخلاف هارت‌ و پورت‌های خود و هراس‌انگیزی‌های دلدادگان یا مرعوبانشان در کشور ما، مایل و قادر به یک جنگ تمام‌عیار نبوده و نیستند. 🔸این واقعیت در ماجرای اسقاط پهپاد فوق‌پیشرفته و گران‌بهایشان هم علنا تایید شد اما آنچه اکنون به وقوع پیوست، حتی برای مردمان ایالات متحده و به خصوص ملت‌های منطقه ثابت کرد که امریکا، حداقل در برابر ایران و متحدانش ( و از منظر ما در برابر لشکریان حق) بسیار آسیب‌پذیر است. آنچه تا پیش از این شاید صرفا در میان نخبگان عیان بود، الآن برای بسیاری از مردم روشن شده است. 🔹در چنین شرایطی امریکایی‌ها دو گزینه بیشتر نداشتند؛ یا با وارد کردن ضرباتی به ایران، خساراتی سریع، دردناک و پرهزینه را تجربه کنند یا آنکه همه چیز را به آینده واگذار کنند؛ آینده‌ای که خروج احتمالی آنان از منطقه در آن بسیار جدی است. آنها دومی را برگزیدند زیرا هم کمتر خفت‌بار است و هم فرصت بیشتری دارند تا اقداماتی را برای ممانعت از خروجشان صورت دهند. 🔸آنچه دونالد ترامپ در سخنرانی خود مبنی بر تحریم‌های جدید‌تر و در عین حال مذاکره با ایران گفته است، در واقع تنها روزنه امید وی برای دورانِ پس از ترور ناجوانمردانه شهید سپهبد قاسم سلیمانی است. 🔹این یعنی اساسا راهبرد استفاده از قدرت نظامی به گونه‌ای که عیان‌تر و روشن‌تر از این قابل گفتن نیست، در مورد ایران مفتضح‌تر از «محکوم به شکست بودن» می‌باشد و آنچه شاید بتواند وحدت عجیب ایجاد شده در ایران را بار دیگر متزلزل کند، همان جنگ روانیِ مبتنی بر تحریم و لزوم مذاکره است. 🔹به نظر شما چرا امریکا هیچ وقت چنین زمینه‌ای را رها نمی‌کند و در واقع باید پرسید چه چیزی و یا چه کسانی در ایران وجود دارند که این امید را در امریکایی‌ها زنده نگه می‌دارند؟! آیا رها شدن از این روزنه‌های امید امریکایی، درهای فضل و رحمت الهی را بر ما نخواهد گشود به گونه‌ای که اساسا دشمن فایده‌ای در تحریم و فشارهای روانی نبیند و مجبور به تسلیم و عقب‌نشینی از تجاوز‌گری‌های خود شود؟ ❄️فرهیختگان را به #روزنه دعوت کنید؛ http://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a05